Marathonduivenjournaal

U leest al weer het vierde deel over het maken van een plan. We hebben het gehad over goede duiven en dat je die kunt selecteren door met ze te vliegen en te kijken naar de prestaties. Dat je bij het kweken met je beste duiven, meer kans hebt op een nieuwe generatie goede duiven, dan kweken met je mindere duiven. We hebben het over de opleiding van jonge duiven en jaarlingen gehad. Nu gaan we het hebben over de voorbereiding op het seizoen van ervaren duiven en hoe vaak kun je ervaren duiven eigenlijk spelen op een marathonvlucht in een seizoen. Ik hoop dat u het met zoveel plezier leest, als dat ik het schrijf …

Na de opleiding wordt er met de oudere duiven marathonvluchten gespeeld. Ieder jaar heeft zijn eigen voorbereiding. De overjarige duiven die in juni voor de eerste keer een echte marathonvlucht krijgen hebben de nodige kilometers voorbereiding nodig. Vroeger werd er 1.000 km aangehouden. Tegenwoordig zijn er liefhebbers die voor het dubbele gaan. Een spreekwoord zegt dat de waarheid in het midden ligt. In dit geval is dat een mooi uitgangspunt.

Belangrijker dan de afstand die als trainingskilometers kunnen worden aangehouden zijn in mijn ogen twee andere dingen. Namelijk ritme en een keer diep gaan. Ritme doen de duiven op als ze met regelmaat worden ingemand op afstanden van 150 tot 350 km. Dit kan over het algemeen heel makkelijk, omdat er genoeg aanbod is van korte vluchten in de periode april tot begin juni. Een keer diep gaan is lastiger. Dit gebeurt vaak op vluchten van boven de 400 km en dan moeten de omstandigheden ook nog eens pittig zijn. Hierbij ben je dus afhankelijk van het programma van je afdeling en ook nog eens van de weersomstandigheden, Dit ‘diepgaan’ lukt dus niet altijd. Voor mensen die in de gelegenheid zijn op vrijdagmiddag naar Hank te rijden, kunnen daar inmanden voor Souppes (programma zie bijdrage van woensdag 13 april). De mensen die daar aan meedoen hebben meerdere kansen op een vlucht waar de duiven diep kunnen gaan.

In het voorjaar zijn de temperaturen soms rond de 10 graden en soms zelfs onder die 10 graden. Ik vind het nooit verstandig om dan duiven te spelen. Eén keer een vluchtje onder die omstandigheden komen de duiven wel te boven. Maar van de vier inspeelvluchten twee tot drie vluchten in koude omstandigheden, daar krijgen de duiven vroeg of laat een terugslag van. Dat is mijn overtuiging en dat komt vaak ook uit. Zeker als het weer plots omslaat naar heel warm weer en dat gebeurt in Nederland nogal eens. Hoe kun je dit oplossen hoor ik sommigen van u denken? De duiven niet spelen met de vrachtwagen mee en zelf gaan lappen als het in de middag rond de 15 graden is. Nu had ik vorige week in een groepsgesprek dit ook verteld. Iemand vroeg: ‘Laat je ze dan bij huis ook niet los?’ Mijn antwoord was: ‘Probeer daar wel een beetje op te letten, maar bij huis vliegen is anders dan in lijn vanaf een losplaats.’ ‘Dat is onzin!’ zei deze liefhebber. Ik ben daar verder niet te diep om in te gaan, want ik vind het niet erg, als mensen vinden dat iets oranje is, terwijl het rood is. Kortom ik laat eigenwijze mensen met alle liefde in hun waarde. Maar zijn onzin is wel degelijk zin en dat heeft dus zin om daar rekening mee te houden. Als duiven rondjes om het hok vliegen, hebben ze plezier … als het goed is en stoppen ze met vliegen … als ze het zat zijn. Vanaf een vluchtje willen ze naar huis en vliegen ze door totdat ze er zijn of ze het ff zat zijn of niet. Daar komt bij … dat onervaren duiven met de wind in de rug ook nog weleens doorschieten en enkele uren omvliegen. Dat is dus heel iets anders dan een uur tot anderhalf uur bij huis plezier maken in de lucht. Niet tegen die liefhebber vertellen hoor … ik vertel zijn naam toch niet …

Na het inspelen kun je ervaren duiven twee maal spelen of meer dan twee keren. Dit hangt van veel dingen af. Voor onszelf zeggen we altijd … we zien wel na de eerste vlucht, wat er dan nog komt. Wij spelen sinds 2015 alleen ZLU vluchten (op één na boven de 1.000 km) en dan is meestal twee vluchten per seizoen meer dan voldoende. Er zullen echter uitzonderingen zijn dan er een duif driemaal wordt gespeeld. Dit hangt af van de zwaarte van de eerste vluchten en de conditie en de daarbij samenhangende herstel van de betreffende duif. Drie keer spelen op de ZLU-vluchten op onze afstand en verder kan, maar het is absoluut gaan ‘moeten’ en bij ons als voorzichtige spelers eerder een uitzondering dan een regel. De middaglossingsvluchten zijn doorgaans korter en verder uit elkaar. Drie tot vier vluchten ligt dan binnen de mogelijkheden. Wederom afhankelijk van de zwaarte van de vluchten en de conditie (lees herstel) van de duiven. Je moet dat zelf inschatten en even sparren met een ervaren speler in de buurt kan dan geen kwaad.

Ik ken liefhebbers die voor het seizoen hele schema’s maken welke duif naar welke vluchten gaat en dat schema moet en zal gevolgd worden. Als alles goed gaat, is het doorgaans geen probleem. Er zit weleens wat tegen en dan moet je flexibel zijn. Wij maken zelf een schema tot en met de eerste vlucht van alle duiven, meestal is dat tot en met Orange en daarna zien we per duif wat de tweede vlucht wordt. Dat werkt prima … voor ons.

Volgende week hebben we de laatste onderdeel van de serie van het maken van een plan … de voeding en dan is het plan voor een groot deel klaar …

… wordt vervolgd …

Het bericht Liefhebbers missen regelmatig een plan (4) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

In het NIC van Hendrik Ido Ambacht hebben ze sinds vorig jaar een competitie voor jaarlingen van Marathonduivenliefhebbers. Vorig jaar werden jonge duiven geschonken door diverse liefhebbers en die konden worden gekocht door liefhebbers, maar alleen worden gespeeld door liefhebbers van Afdeling 5 (een adoptiehok in Afdeling 5 kan dus ook, als je als koper niet in Afdeling 5 speelt). De jonge duiven van toen, kunnen nu als jaarling worden gespeeld op Bordeaux ZLU of Cahors. De duiven met de mooiste prijzen per vlucht kunnen een geldprijs verdienen. 50% voor de schenker en 50% voor de koper. Zaterdag 16 april en 7 mei worden de duiven verkocht voor de jaarlingencompetitie van 2017. Dit is vanaf 19 uur (eerst duiven bekijken) in Hendrik Ido Ambacht aan de Reeweg. Henry Visser kocht vorig jaar zo’n jonge duif en gaat die nu aan u voorstellen.

Graag wil ik mijn jaarling doffer met de naam GCM565 voorstellen.

Deze doffer is vorig jaar aangekocht op de Golden Classic Marathon verkoping, dit is een jaarlingen competitie voor de marathonliefhebbers. Van de opbrengst van de verkoop wordt via het kweker – speler principe geldprijzen vervlogen op de jaarling vluchten Bordeaux/Agen ZLU & Cahors SNZH. Dit is een initiatief welke vorig jaar is opgestart in het NIC 1738, in 1^e instantie alleen voor deelnemers van het NIC. Door het grote succes en enthousiasme is dit jaar het werkgebied vergroot. De spelers vliegen in afdeling 5 en de kwekers kunnen overal vandaan komen. A.s. zaterdag 16 april is de 1^e verkoop voor de GCM race 2017.

Terug naar de GCM 565, het is een felle kras doffer die gekweekt is door Bert de Borst uit Alblasserdam. Dit duifje is afgericht op de nalijn en wordt nu dus klaar gemaakt voor de GCM race op Bordeaux/Agen ZLU.

Hij wordt op nest gespeeld en zal als alles goed verloopt op eitjes worden ingekorfd.

Henry Visser

Het bericht De Favoriete Debutant van Henry Visser verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Het is iedere keer prachtig om een verhaal te schrijven over Piet Heikamp uit Zetten. Een liefhebber die een unieke manier van duivenhouden heeft. Er is een gezegde: Heb je duiven? … Dan heb je ook stront! Het is een gezegde met een negatieve bijklank, maar als ik bij Piet door de hokken loop, denk aan dat gezegde met een glimlach … een brede glimlach. Want als je even door de hokken loopt, dan zie je geen stront meer, maar je ziet alleen nog duiven die je tegemoet glimmen. Het decor waarin de duiven stralen is niet gevuld met stront maar met opgedroogde mest die ervoor zorgt, dat er een geweldig duivenklimaat in de hokken heerst. En juist dat doet het hart van een duivenliefhebber sneller kloppen … gezonde duiven in een prettig duivenklimaat. Dan begrijp je tegelijkertijd dat deze duiven met regelmaat schitteren op de marathonvluchten.

De liefhebber

Piet Heikamp is in Veenendaal geboren, maar is vanaf zijn trouwen is hij een echte Betuwenaar geworden, want hij woont daar al weer veel langer, dan hij in zijn geboorteplaats heeft gewoond. In de jaren ’90 was hij in Midden en Noord Nederland ‘de te kloppen man.’ Hij stak er niet met kop en schouders bovenuit, maar met zijn hele bovenlichaam. Dit heb ik de laatste 3 jaar al een paar keer, telkens in andere woorden, verteld en dit is dan ook de laatste keer. Wij leven al een tijdje niet meer in de jaren ’90, maar nu in 2016. Door gezondheidsredenen heeft Piet een stapje terug moeten doen, maar sinds enkele jaren heeft hij een geweldige hulp aan Marco van Doorn uit Herveld. Deze jonge liefhebber van amper 20 jaar helpt Piet bij het koppelen, filosoferen over de duiven, plannen maken, africhten, inkorven van de duiven en alles wat erbij komt kijken om Piet gemotiveerd te houden en te doen waar Piet niet aan toe komt. Marco heeft zelf ondertussen mooie prestaties neergezet op de Marathonvluchten met twee prachtige kopprijzen op Bergerac en het jaar erna op St. Vincent. Deze samenwerking heeft ervoor gezorgd, dat de kwaliteit die Piet op de hokken heeft, daar weer met grote regelmaat uitkomt. In 2013 werd Piet 2^e Kampioen Ochtendlossing van de Marathon Noord. In 2014 viel het seizoen voor het grootste deel in het water door het herpes-virus, maar in 2015 lieten de duiven van Piet Heikamp weer zien van uitmuntende klasse te zijn.

Stamopbouw

Vanaf de jaren ’90 heeft Piet zijn marathonstam opgebouwd. In eerste instantie met twee duivinnen: ‘De 37’ en haar moeder ‘de 922.’ ‘De 37’ won een vroege prijs van een hele zware St. Vincent. Er waren op de eerste concoursdag 6 duiven thuis in een groot samenspel. ‘De 37’ was daarbij … ze herstelde dusdanig goed, dat ze 12 dagen later ingemand werd voor Barcelona. Dit werd wederom een zware vlucht. Ze vloog toen de eerste prijs van de Fondclub ‘De Veluwe,’ toen een sterke en grote fondclub. Ze was de enige duif die op de eerste concours gedraaid werd. Een topper van een uitzonderlijke klasse. Omdat ‘de 37’ vrij snel niet meer op het hok zat, werd er vooral doorgekweekt met ‘de 922,’ haar moeder. Ze werd ook extreem ingeteeld. Deze ingeteelde nazaten vlogen goed, maar kweekten ook enorm goed door. Het beste voorbeeld van een ingeteelde 922 is ‘Miss Europe.’ Deze duivin werd Internationaal Duifkampioen. In haar stamboom zit zeven maal ‘de 922.’ Om het verhaal via een klein zijspoor door te trekken … bij ons zit een kweekdoffer van Piet van 2012. In deze doffer zit zeven maal ‘Miss Europe.’ Dus 49 maal ‘de 922.’ … 49 maal !!! Deze doffer is de vader van ‘de Blauwe 63,’ die de 106^e NPO Bergerac won. Deze (voor een kweker) nog jonge kweekdoffer zal in de nabije toekomst nog meer goede nazaten voortbrengen, daar ben ik van overtuigd. Later zijn er bij Piet Heikamp in zijn stam duiven ingebracht van Jaap Mazee (50% Bruggemann zat er in dat duifje), Bennie de Vries, Roelof Coster, Ben Meijer, Harry Kalter, Dennis Hensen, Herman Cörvers, Dennis Hensen en Willy Looymans. Van de laatste liefhebber komt misschien wel de grootste inbreng. ‘De Parel’ is een stamduif geworden van de huidige generatie vliegers. Deze doffer komt van Willy en is een zoon van ‘De Boudewijn,’ de eerste nationaal Barcelona. ‘De Parel’ is van 1999 en geeft op de dag van vandaag nog steeds kinderen. De duiven die Piet in de loop van de laatste 20 jaar heeft bijgehaald zijn vaak gekomen door samenkweek of dat Piet duiven weggaf en hij kreeg dan jongen uit deze duiven gekruist met het soort van deze liefhebber terug. In een afdeling waar ik tijdens het bezoek inkeek, zaten wat duiven van Bennie de Vries, die hij afgelopen zomer had gekregen. Deze duiven worden gespeeld, net als verreweg de meeste ‘nieuwkomers’ en de duiven die dan tijdens de vluchten boven komen drijven, worden ingepast in de stam.

‘de Pau 450’

Het ZLU-seizoen in 2015 begon voor Piet Heikamp uitstekend. Hij speelde met een duivin de 7^e nationaal. Later won ze nog de 302^e nationaal Marseille. De vader van dit duivinnetje van 2012 komt van Piet Peperkamp uit Zetten. Deze liefhebber stapte over op de dagfond en zo is deze doffer van 2009 bij Piet Heikamp terecht gekomen. Van vaderskant komt deze kweker uit het soort van de Duitse toppers Menne und tochter en Harry Brakelé uit Maarssen. De oma van vaderskant komt van de Comb. Gerritsen uit Renkum. Zij is een dochter van ‘de St. Vincenter,’ de stamvader van deze vader en zoon combinatie. De moeder van de 7^e nationaal Pau komt uit ’t Krukje van Roelof Coster (oude soort van Henk en Piet de Weerd) met een ingeteelde duivin van ‘Miss Europe’ (Zoon x Dochter Miss Europe).

… wordt vervolgd …

Het bericht Piet Heikamp, Zetten en zijn mooie seizoen 2015 (1) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

De vooruitzichten voor het afgelopen weekend waren alles behalve gunstig. Zelfs op vrijdag nog. Dit viel echter ontzettend mee. De vluchten konden doorgang vinden. Met een krachtige wind op de staart konden de duiven richting huis. De temperatuur is nog niet ideaal, maar de vluchten verliepen goed en de verliezen vielen mee. De deelnemende liefhebbers waren tevreden! De meeste liefhebbers hebben nog geduld en kiezen hun moment uit dat de temperaturen wat gaan klimmen.

Afgelopen zaterdagavond ben ik samen met mijn vriend Piet en zijn broer Hans in Hendrik Ido Ambacht geweest. Hier was de eerste verkoop van ‘Golden Classic Marathon.’ Afgelopen zaterdag en op zaterdag 7 mei worden vanaf 20.00 uur jonge duiven verkocht, die in 2017 worden gespeeld op Bordeaux ZLU en/of Cahors (sector II). Op beide vluchten is er voor deze jaarlingen mooie geldprijzen te verdienen.

Afgelopen zaterdag werden 59 jonge duiven verkocht en de opbrengst was mooi. De meeste duiven gingen tussen de 60 en 100 euro, verschillende tussen de 100 en 150 euro en zelfs vier voor 400 euro. De prijzenpot is zo mooi gevuld en dat zal op 7 mei nog wel verder oplopen. Dan worden ook meer jongen verwacht, omdat de meeste marathonspelers later koppelen.

De schenkers van deze duiven mogen overal vandaan komen, de duiven moeten in afdeling 5 worden gespeeld. Je kunt als koper van buiten afdeling 5 een duifje kopen, maar deze moet je dan laten adopteren door een liefhebber in deze Zuid-Hollandse afdeling. De prijzen worden eerlijk verdeeld door de schenker en de koper. Al met al een prachtig initiatief van het Nationaal Inkorfcentrum in Hendrik Ido Ambacht.

Het bericht De kijk op het afgelopen weekend (16 april 2016) en de ‘Golden Classic Marathon’ verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Komend seizoen heb ik onder andere verwachtingen van de duivin op de foto. Ze is komend seizoen 2 jr en vorig jaar heeft ze ca 4 vluchten van rond de 400km onder de vleugels gehad en daarna ingehouden.

Ze komt uit een hele mooie 3 jarige doffer die me eerst nogal teleurstelde maar dit jaar toch prijs pakte op een zware Orange en drie weken later vroeg zat op Bergerac. Deze doffer komt uit een doffer van Henk de Bree en een duivin uit de 1e NPO Brive van Martin Mulderij.

De moeder van deze duivin is één van mijn betere duivinnen die al 4x vroeg zat op de middaglossing en de laatste keer mij totaal verraste door al om 4.32 aan te komen uit Albi en door mijn veel te late melden uit het concours geknikkerd werd. Hierdoor werd een 10e nat. Albi teletext gemist.

Al met al kijk ik uit naar deze duivin maar het is en blijft duivensport en soms loopt het totaal anders als we denken.

Simon Huisman

Het bericht De debutant van Simon Huisman uit Baarn verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

In de duivensport ontwikkelen zich mooie verhalen. Soms verhalen met een verdrietige oorzaak, maar door onze hobby wordt verdriet weleens omgevormd in een moment van intens geluk en dat brengt emotie met zich mee en dankbaarheid. Lees het verhaal van mijn Limburgse vriend Herman over zijn vader … de Rode Doffer en het Alpinopetje.

Mijn vader speelde in de jaren 90 prima op de grote fond. Hij had een rode doffer en die was van 1990. Zijn ringnummer was NL90-1346432. Die had tot en met 1994 van de 10 inkorvingen 10 prima prijzen gepakt. Het was zijn lievelingsduif en hij opperde: ‘Eens zal deze duif op teletekst komen.’ Dit was zijn ultieme wens! 1995 zou een gedenkwaardig jaar worden. In dat jaar op St. Vincent, juni 1995, had mijn vader 4 duiven mee …… maar niet de Rode. Ik had zelf geen mee ,en ging dus passen bij pap en er waren al een paar duiven gemeld. Toen zei ik tegen pap: ‘Ik ga even kijken bij Hein.Brasse in Vaesrade’ … Dat was een vriend van mij!Het was 8.45uur die morgen toen ik bij Hein was. De telefoon ging bij hem. Het was mijn moeder. Ze was aan het huilen en riep: ‘Kom gauw hierheen! Pap is het slecht geworden!’ Dus ik terug naar Pap.

Toen ik aankwam was de ziekenauto al daar! Ze waren hem aan het reanimeren, maar het mocht niet baten. Ik heb nog meegeholpen om Pap op de bank te leggen. Ik keek naar hem en zag zijn ingevallen gezicht. Ik zei tegen mam: ‘Geef mij het gebit van pap, zodat het gezicht wat voller lijkt.’ Ik had het bij pap ingedaan en zijn trouwring had ik ook afgedaan. Iedereen was komen afscheid nemen en pap had altijd zo’n zwart petje op! Een Alpinopetje. Dagen erna zaten we rond de tafel en iedereen mocht wat uitzoeken van Pap. Ze vroegen mij wat ik wilde hebben. Ik zei: ‘Geef mij zijn petje maar!’ Iedereen begon te huilen, van emotie, omdat ik dit wilde. Toen kwam de volgende vraag … Wat te doen met de duiven? Ik zei toen: Pap wilde graag eens op teletekst komen … Ik ga zorgen dat die wens gaat uitkomen! … Met die rode doffer!

Het was Pau 1995. Ik had in die twee weken de Rode Doffer klaargemaakt voor deze vlucht. De duiven waren los van Pau en … geen duif in de avond door! Een pittig vluchtje! ’s morgens vroeg waren alle gezinsleden aannwezig bij mam. Cox uit Stein maakte toe de eerste Nat. Het was rond 9 uur dat ik paps petje ophad en zei: ‘Pap is nu achter de rode aan het duwen!’ … En pats … uit het niets was de Rode Doffer aanwezig! Een prachtige ervaring! De duif geconstateerd en doorgegeven! Toen maakte we de 5e Nationaal! We hebben allemaal staan huilen … samen met de broers van pap! Dus je kan voorstellen dat ik dit petje altijd op heb! zodat Pap bij mij is. Het is inmiddels 21 jaar later en ik heb het petje altijd op naar de duiven!

https://www.facebook.com/100006968116655/videos/1601462506762671/

Dit zijn mooie dingen toch? Een waargebeurd verhaal! De vader van Herman werd 68 jaar … relatief jong. Maar de gedachte aan zijn vader motiveert Herman en geeft hem kracht … zeker in zijn hobby !!!

Het bericht De Rode Doffer van mijn vader verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Hier het verhaal over onze 14-1890305 oftewel Ronaldo…
Waarom de naam Ronaldo? Door zijn uitstalling en arrogantie is hij ( doffer) vernoemd naar de top voetballer van real Madrid. Onze Ronaldo is geboren begin augustus 2014.. We hadden enkele koppels samengesteld om te kijken of het past zeg maar ( kijken hoe het uit pakt) voor 2015. Ronaldo zat samen met 11 ander late zomer jongen in een apart hok.
Na een tijdje was het duidelijk … de natour was aan de gang…. dat we weinig tot geen jongen verspeelden …en eigenlijk dat deze 12 laatjes een blok aan ons been waren.
In de zomer toonde een paar gasten uit Brabant al interesse in onze Jos Pepping duiven. We hadden contact gelegd en wat afgesproken. Om een bepaalde reden ging de verkoop uiteindelijk niet door. Achteraf gezien gelukkig, want van deze lichting zit nu nog (2016) de helft op het hok.

We gingen met Ronaldo zo af en toe een stukje rijden om ze te lappen in de winter. Ronaldo mocht in 2015 starten bij de jaarlingen en had het super naar zijn zin. Deze doffer komt uit een koppeling van een doffer die we kregen van Jos Pepping in 2009 (uit zijn krassen kweker) en een duivin uit zijn 90 lijn. Ronaldo ging gelijk mee tot aan Blois (500 kilometer). Dit deed hij met alle gemak. Deze doffer schaten we toch in ondanks, ondanks dat er veel snelheid in zit, voor de middaglossing.
Wij (Noordam-Vijverberg ) gaan hem lekker inspelen en we denken dat zijn eerste grote bestemming Bordeaux gaat worden … dus onze 2 vlucht.

Het blijft vooral hopen dat hij het waar gaat maken, net zoals die andere topper uit Madrid, waarna hij vernoemd is.
Groet Maurice Noordam ‘s-Gravenzande

Het bericht De debutant van de comb. Noordam-Vijverberg uit ’s-Gravenzande verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Vorige week was deel 1 te bewonderen van de reportage over het seizoen 2015 van Piet Heikamp uit Zetten. Een fenomeen die de laatste jaren met steun van Marco van Doorn uit Herveld laat zien nog steeds over een geweldige stam duiven te beschikken. We hebben het vorige week over de stamopbouw gehad. We hebben wat duivengeschiedenis voorbij laten komen en we hebben de topper, ‘de Pau 450,’ voorgesteld. Vandaag komen nog een paar toppers voorbij. Verder de tegenslag van 2014 en de het seizoen 2015 …

‘ ’t Roodkrasje 073’

Op St. Vincent vloog Piet de 121^e nationaal St. Vincent ZLU. In de fondclub BWRC was dat de eerste prijs. Deze mooie prijs werd gespeeld door ‘ ’t Roodkrasje 073,’ een mooi rood duivinnetje. De vader van deze duivin komt uit een Zoon van ‘Miss Europe’ (Internationale Asduif met 7x ‘de 922’ in de stamboom) met nog een rechtstreekse zoon van ‘de 922.’ De moeder van vaderskant komt uit een doffer van Herman Cörvers uit Hoensbroek met een ingeteelde ‘Miss Europe’ (Zoon maal Dochter). De moeder van dit St. Vincent-duifje komt uit een zoon van ‘Miss Europe’ met een doffer van Bennie de Vries (van het soort van Ben de Kramer). Dit rode toppertje heeft dus veel bloed van ‘Miss Europe’ en dus ‘de 922’ in haar stromen.

Als je denkt dat er iets mis is … is er iets mis!

In het duivenmelkersbestaan zit het soms mee, maar ook soms tegen. 2014 was zo’n tegenvallend seizoen. Vanaf het begin liep het niet zoals het moest. Het leek erop dat er iets niet klopte. Piets vader zei vroeger altijd tegen Piet: ‘Als je denkt dat er iets mis is … is er iets mis!’ Piet en Marco hoopten het te ontdekken, maar hoe verder de vluchten werden, hoe slechter het werd. In africhting vanuit Souppes sur Loing verliep zwaar en bij Piets duiven liep het niet alleen zwaar, maar ook slecht. Uiteindelijk is de hulp ingeschakeld van de dierenarts en die ontdekte dat er Herpes onder de duiven zat. Voordat de duiven deze besmetting te boven waren, was het seizoen voorbij. Hierbij zie je het nut op tijd te kijken of de duiven vrij zijn van besmettingen. Zelfs voor liefhebbers die al jaren mee doen, glipt dat er weleens tussendoor.

‘De 058’ van 2013

Op de tweede ZLU-vlucht vloog Piet de 35^e nationaal. Dit was op Bordeaux/Agen. Een mooie vlucht met een regelmatig verloop. Piets eerste duif was een kras duivin en was ‘de 058’ van het geboortejaar 2013. Helaas is Piet dit duivinnetje verspeeld. Deze duivin komt uit een zoon van de ‘Parel’ met zijn dochter. ‘De Parel’ komt van Willy Looymans uit zijn ‘Boudewijn,’ 1^e nationaal Barcelona 1997 met een duivin van Theo Ernest (zus Miguel. Miguel won de 2^e nationaal Barcelona in 1995). De dochter waar de Parel aan gekoppeld zat toen de vader van ‘de 058’ eruit kwam, was ook een dochter van ‘Miss Europe.’ ‘De moeder van ‘de 058’ komt uit een zoon van ‘Miss Europe’ met ‘de 270’ van Bennie de Vries (soort Ben de Kramer).

‘De 537’ van 2012

‘De 537’ van 2012 ontwikkelt zich als een stabiele duif. Hij heeft al een mooi ringnummer om, wat al een bepaalde verwachting met zich meebrengt bij Piet. Als jaarling won hij al twee mooie prijzen op de dagfond van Bourges en Chateauroux. 2014 liep door de eerder genoemde Herpes in de soep. In 2015 won ‘de 537’ twee mooie prijzen: de 157^e nationaal Bordeaux/Agen ZLU en de 491^e nationaal Narbonne. ‘De 537’ komt uit een zoon van ‘ ’t Supertje.’ Deze duivin (’t Supertje) was een kleindochter van ‘Miss Europe’ en zij vloog kopprijzen bij elkaar en was tevens een goede vererver. ‘ ’t Supertje’ zat tegen een doffer van Dennis Hensen toen de vader van ‘de 537’ eruit kwam. Deze doffer komt ‘Valhalla’ van Brockamp, kleinzoon 1^e internationaal Perpignan. De moeder van ‘de 537’ stamt uit heel veel goede lijnen die Piet Heikamp bezit: Zijn eigen ‘Miss Europe,’ Bruggemann via Jaap Mazee, Hein van Gurp-doffer en Herman Cörvers (Vale Sjek).

2015

Piet heeft in 2015 alleen de ZLU-vluchten gespeeld voor het ‘echie.’ Op Pau startte hij formidabel met de 7^e nationaal tegen 3.433 duiven en eenderde van de 9 Pau-duiven in de prijzen. De tweede vlucht was Bordeaux/Agen. Piet startte met de 38^e en 157^e nationaal tegen 6.638 duiven. Hij had ’s avonds 7 duiven thuis van de 18 en toen waren de prijzen nog niet verdiend. St. Vincent ZLU speelde Piet de 121^e nationaal. Op Marseille pakte Piet ook weer twee mooie kopduiven: 34^e en 200^e nationaal tegen 3.610 duiven. Er vielen wat vluchten tegen zoals Barcelona en Perpignan, maar dat is een verbeterpunt voor 2016.

‘De Truus 687’

De eerste duif van Marseille was ‘de Truus 687,’ geboren in 2012. Ze vloog op Pau nog een staartprijsje … op Marseille pakte ze de 34^e nationaal tegen 3.610 duiven. De vader van ‘de Truus 687’ komt van Piet Eeuwes uit Huissen. Deze doffer is een kruising tussen ‘De Barcelona’ van Van Kooten-van Bemmel uit Lunteren en een duivin van de Gebr. Frenken. De moeder van het Marseille-duivinnetje komt uit een doffer die ‘De Agent’ wordt genoemd. Uit samenkweek met Ben Meyer (Zoon Miss Europe x Van Zelderen-duivin). De oma van moederskant is een Sprenkels-duivin van wijlen Jos Eggink.

Tot slot

Het deed me weer een groot plezier een verhaal te schrijven over Piet Heikamp. Het is altijd heerlijk om met Piet over duiven te bomen onder het genot van een bakkie koffie en brood met een gebakken ei en een plakje ham. Piet heeft nog steeds een geweldige stam duiven. Gelukkig is hij weer gemotiveerd om te vlammen en dat is mede te danken aan de jonge topper Marco van Doorn. Het is mooi dat we elkaar in de duivensport zo kunnen steunen en motiveren. Ik wens Piet en ook Marco (die zelfstandig ook zijn mannetje staat) een mooi en goed komend seizoen toe! Bedankt voor de info en de gezelligheid!

Het bericht Piet Heikamp, Zetten en zijn mooie seizoen 2015 (deel 2 en Slot) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Dit is mijn grote favoriet dit jaar en is nog niet mee geweest op de overnacht. Het is een halfzus van Youri en vloog als jong een 1^ste op Morlincourt (462km) in de club, na 3 opleervluchten met als verste afstand Zutphen (148km). Ze heet Kleine Saffier.

Vorig jaar zat ze gekoppeld aan een St Vincent doffer, waarbij ik de gewoonte heb de partner niet te spelen. Ze is alleen op de natour mee geweest en gelijk weer in de prijzen. Eerder in dit seizoen op Heino was het mijn tweede en 13^de in de club. Ze is gekoppeld aan mijn andere favoriet de 770 welke vorig jaar een 24^ste en 26^ste nat. sector 4 won en ze gaan samen naar de SMN vluchten.

De vader is de inteelt Saffier 323 en de moeder is een kleindochter Klein Kweekstertje (moeder Silvie 3^de int Barcelona 2014). Beiden van het soort van Jelle Jellema.

Simon IJnsen

Het bericht De favoriete Debutant van Simon IJnsen verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

U leest deze keer het al weer laatste deel over het maken van een plan. We hebben het gehad over goede duiven en dat je die kunt selecteren door met ze te vliegen en te kijken naar de prestaties. Dat je bij het kweken met je beste duiven, meer kans hebt op een nieuwe generatie goede duiven, dan kweken met je mindere duiven. We hebben het over de opleiding van jonge duiven en jaarlingen gehad. En de laatste keer hebben we het onderwerp over de voorbereiding op het seizoen van ervaren duiven de revue laten passeren en hoe vaak kun je ervaren duiven eigenlijk spelen op een marathonvlucht in een seizoen. Tot slot ga ik het hebben over medicijnen of natuurlijke producten. En meten is weten !!!

Een belangrijk deel van de duivensport is de laatste 20 jaar de ‘medische begeleiding’ geworden. In die 20 jaar is er ook weer veel veranderd. Van het volstoppen met medicijnen en injecties (wat veel programma-spelers 20 jaar terug deden) naar een wat natuurlijke behandeling en een regelmatige controle bij dierenartsen en minder medicijngebruik bij sommigen. Nu zijn er drie ‘ziektes’ die bij duiven regelmatig voorkomen en die op verschillende manieren bestreden kunnen worden. En hoe weet je of je te maken hebt met een besmetting op je hok? Raadpleeg een dierenarts! Hij kan met een mestonderzoek en een keeluitstrijkje veel zien en dan kun je daar naar handelen of juist niets doen. Meten is weten!

Naast de drie besmettingen die ik later ga behandelen hebben duiven weleens last van wormen. Veel voorkomende wormen zijn haarwormen. Deze wormen zie je niet maar tasten de conditie van duiven ernstig aan. Veel liefhebbers geven voor het seizoen een wormpil om er zeker van te zijn dat de duiven wormvrij zijn. Je kunt ook een uitgebreid mestmonster naar een dierenarts sturen en laten controleren op o.a. wormen. Hebben ze geen wormen, dan hoef je mijns inziens niets te doen, maar er zijn dierenartsen die dat tegenspreken en die zeggen: ‘Honden en katten worden ook ieder jaar ontwormt … waarom zou je dat niet met duiven doen? Je kunt met een mestonderzoek een lichte wormenbesmetting missen en dan heb je een probleem.’ Iedereen mag er over denken, zoals hij of zij wil, maar geen wormbesmetting gevonden in de mest, dan geen kuur of pil tegen de wormen, is mijn mening. De conditie holt achteruit bij een efficiënte wormbehandeling, dus kies ik ervoor om vertrouwen te hebben in het onderzoek. Zou je preventief een wormenbehandeling doen, dan zou ik kiezen voor twee maanden voor de kweek, zodat ze weer fit de kweek in gaan.

Een geelkuur hoort bij heel veel liefhebbers tot de standaard behandeling voor het seizoen. Als de duiven zitten te broeden, krijgen ze een geelkuur of geelpil. Ook voor inkorving van een marathonvlucht krijgen duiven bij veel liefhebbers een geelpil opgestoken. Je hebt dan de duiven dan preventief beschermd tegen deze ziekte. Dit is een manier. Je kunt ook naar de dierenarts gaan en een keeluitstrijkje laten maken bij een aantal duiven. Als ze het geel hebben, kun je ze behandelen en zo niet … niet. Ik weet niet wie van u eens in de zoveel tijd een paracetamol neemt, met in het achterhoofd: Ik kan weleens hoofdpijn krijgen vandaag? De kans is groot, dat het pilletje niet meer helpt, als je het écht nodig hebt. Vroeger hielp Rodinozol 5% en nu is het standaard Rodinozol 10% en heb al gehoord, dat er bij bepaalde hokken zwaarder geschut aan te pas moet komen om ‘het geel’ te bestrijden.

Dit laatste geldt ook voor de ziekten die te maken hebben met de luchtwegen. Die zich uiten in zogenaamde ‘dikke koppen.’ Eerst was een simpel ornithosekuurtje voldoende om van die ‘oortjes’ af te komen. Nu hebben verschillende dierenartsen al een soort paardenmiddel in de handel om van het (taaie) slijm af te komen. Deze ziekte steekt vaak de (‘dikke’) kop als het weer omslaat. De besmetting is al aanwezig op het hok en als de temperatuur plotsklaps omslaat van koud naar warm, dan komt de ellende tevoorschijn. Vaak wordt deze besmetting gevoed door een hok met een slechte verluchting (te weinig of juist te veel, tocht) of door onzorgvuldig inmanden met koud en/of nat weer. Een slecht hok moet je eigenlijk voor het seizoen oplossen. Als je regelmatig last hebt van besmettingen die we nu behandelen, dan is het eigenlijk een noodzaak om iemand bij je hok te halen om te kijken of het hok wel goed is. Straks als het warm weer wordt, kun je dat ook doen en dan in de winter nog eens en dan kun je vaak met een kleine aanpassing van een matig hok een goed hok maken. ‘Dikke koppen’ kun je ook bij de dierenarts laten onderzoeken met een keeluitstrijkje. Zie je zelf die beruchte ‘oortjes’ dan ben je te laat en duurt het weer een paar weken, voordat ze dat te boven zijn en de conditie weer terug is. Zijn de duiven gezond gebleken zijn er genoeg natuurproducten om de luchtwegen te beschermen en gezond te houden. Een bedrijf als DHP heeft naast de goede multimix-emmers ook producten om dit soort besmettingen te voorkomen.

De laatste ‘ziekte’ die ik in deze column wil noemen is coli. Er zijn mensen die in de winter een paratyphus-kuur geven bij de duiven en/of een paratyphus-enting. Dit beschermt ook enigszins tegen coli. Verder kun je coli behandelen met een colikuur. Er zijn ook natuurlijke manieren om deze besmetting te lijf te gaan. Dat kan met probiotica en/of regelmatig het water verzuren met appelazijn of een product als Darba. Bij deze verzuring van het water moet je goed opletten op de PH-waarde van het drinkwater wat er uit jullie kraan komt. Dit moet op het goede niveau blijven, anders richt je meer schade aan met de verzuring dan dat je goed doet. Daarom geef ik zelf de voorkeur aan probiotica in het water.

Ik ben geen dierenarts, zeker niet, Ik raadpleeg regelmatig een dierenarts als ik meer wil weten over ‘duivenziektes.’ Het liefst meerderen, want ze zijn het lang niet altijd eens. Als je je duiven medicijnen geeft of natuurproducten … weet wel, wat zo’n product met je duiven doet. Weeg de voor- en nadelen goed tegen elkaar af. Ik ben zelf een voorstander van het natuurlijk ondersteunen van de duiven, maar probeer ook niet te veel producten te geven. Schoon water en kaal voer vinden duiven ook heel lekker.

Ik hoop dat ik u als lezer aan het nadenken heb gezet over deze serie over het missen van een plan. En u voldoende voedsel heb aangereikt om een plan te kunnen maken. Want denk wel: Toppers hebben een plan. Niet altijd letterlijk op papier, maar dan toch in het hoofd. Dit hoeft niet ingewikkeld te zijn … echt niet! En als ze tegen u zeggen, dat ze geen plan hebben … neem van mij aan: Ze houden je voor het lapje. Ik wens iedereen een goed vliegseizoen toe en wil je reageren? marathonduivenjournaal@gmail.com of via de contactpagina

Het bericht Liefhebbers missen regelmatig een plan (5 en slot) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Mijn oudste en kortste zoon kwam langs voor een bakkie koffie. Ik had de radio op een andere zender gezet. Meestal luister ik naar classis FM, maar ik weet dat hij niet zo op die ‘Mozart – hoempahoempa’ gesteld is … vandaar!. Uit de luispreker klonken nu de curieuze zinnen: ’Dit is voor mij een dag uit duizend dromen. Ik ben toch nog goed terecht gekomen’; Frans Bauer in de bocht.

‘Duivenmuziek’, zei mijn zoon minachtend, terwijl hij een hap van z’n stroopwafel nam. Dat is muziek voor duivenmelkers bedoelde hij te zeggen. Artiesten als Jantje Smit, Marianne Weber en BZN kwamen in zijn muziekwoordenboek niet voor.

‘Wat denk je’, vroeg ik aan clubgenoot Harrie, die inmiddels ook binnen was gekomen om koffie met een stroopwafel te scoren,’ zouden duiven ook van muziek houden? René, hier heeft het over duivenmuziek.’ ‘Misschien klinkt het rammelen met de voerbus hun als muziek in de oren,’ grinnikte Harrie.

René ging en wij bespraken de gebreken van ons clubgebouw. Dat het binnen te donker was en dat de beplanting rondom wel eens wat aandacht verdiende Daarna ging het weer over duiven. Ik zei dat ik in mijn eerste duivenmelkersjaren wel eens muziek voor mijn duiven draaide. Niet in het hok, maar als ik de mand in de auto had staan. De doffers maakten dan herrie en vochten met elkaar als leeuwen. Het hielp niet als ik riep dat ze hun bek moesten houden. Op een keer zette ik de autoradio aan, stopte een bandje met Mozart in de recorder en op slag waren mijn reisduiven muisstil. Heavy Metal leken me minder geschikt en van een zwaar dreunende bas zouden ze zich misschien wel rotschrikken. ‘Dat snap ik’, zei Harrie, ‘ik denk dat ze zich rotschrokken van die herrie.’ Zijn stroopwafel was op en ook hij vertrok.

Dat ik van mijn muziekexperiment een tijdlang gewoonte maakte, had ik hem maar niet verteld, want ik wilde in de vereniging niet bespot worden omdat ik een muzikaal geheim wapen had. Muziek en duiven; ‘de doffers maken muziek’, zei mijn vroegere duivenbuurman altijd als zijn weduwnaars opgewonden in hun bakken lagen te roepen. Of duiven erg goeie oren hebben weet ik niet maar ze hebben een goeie neus daar is niks mis mee. Ze merken aan de vreemde nestgeur wanneer je ze een jong laat adopteren. Je kunt onnodig gepik voorkomen door eerst de adoptieouders in de hand te nemen en daarna het nieuwe gastjong wat te vertroetelen en te masseren. Dat krijgt dan een bekende nestgeur en vervolgens is er meestal geen vuiltje aan de lucht. Ja kijk wij laten ons niet voor de gek houden en zien direct als er een onbekend kind voor de deur staat. Maar ja wat wil je mensen hebben waarschijnlijk gelukkig geen duivenogen. Duiven zien de dingen anders en soms zien ze helemaal niets en dan heb ik het niet over een duifje van Gerrit dat zonder ogen thuiskwam. Maar ik stop met mijn boerenfluitjesfilosofie want als ik niet oppas krijg ik het met heel duiven minnend Nederland aan de stok.

C.U.

Het bericht Duiven en muziek verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Mijn broer en ik zijn “herintreders” in de duivensport. Deze herstart was in het voorjaar 2015. Jaren geleden vlogen we met onze vader onder de naam Iz. Koese & Zn. Ik was er al meer dan 15 jaar uit en onderschatte de start schromelijk. De jonge duivenziektes, de roofvogels en problemen met het hok zorgden voor aardig wat tegenslagen. Ondanks deze tegenslagen overheersen toch de plezierige momenten in de omgang met de duiven en het feit dat mijn broer en ik samen deze hobby kunnen uitoefenen.

Dus in april 2015 een hok gezet, en duiven gehaald uit de buurt. Allemaal overnachtduiven. Geprobeerd om wat van het beste te bemachtigen van liefhebbers die het goed doen. Deze duiven opgeleerd op de navluchten.

Zoals zoveel liefhebbers nu, vol goede moed en hoopvol op de kooi. Ze liggen nu met jongen en als je er bij komt slaan ze je van zich af. Zo ook deze blauwewitpen duivin. Fel op haar twee jongen en een plaatje in het hok. De vluchten die ze heeft gehad kwam ze iedere keer fit en bij de eersten thuis. Ze komt uit de “Cahors” van Piet de Vogel die in 2015 nog 9^e nationale Asduif ZLU is geworden. Een top duif! Verder in haar pedigree alleen maar goede duiven. Nu weet ik ook wel dat stamkaarten niet vliegen en zij gewoon op nul begint, maar hoop doet leven en dat is iets wat ons duivenmelkers bindt. Verder in haar stamboom nog duiven van Piet van Alphen, die duiven heeft van Martha van Geel. Ik vergeet nooit meer dat hij in 1990 een duivinnetje bracht, ook uit duiven van Martha van Geel, die later onder andere een 4^e nationaal Bergerac won tegen meer dan 40.000 duiven en een 72^e nationaal St Vincent (Ottey genaamd).

Daarom nu deze duivin, voor mij staat ze symbool voor de nostalgische tijd van vroeger met mijn vader en tevens de hoop voor de toekomst met mijn broer.

Groeten,

Jaap Koese

Namens de Gebroeders Koese uit Sommelsdijk

Het bericht De debutant van de Gebr. Koese verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Duivensport is constant anticiperen op de omstandigheden.

Plannen moet je maken,

maar ook durven bijstellen.

Dank je wel, Jan Boersma, de reden waarom je een plan zal moeten maken. Zonder plan geen anticipatie !!!

Het bericht Mooie Spreuk over het Plan in de duivensport verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Vorige week heeft u misschien mijn kijk op het weekend ervoor gemist. Dat was bewust … drie weken te koud weer, vluchten die desondanks prima verlopen, omdat de wind op de staart zit. Liefhebbers die ervoor kiezen ondanks de kou te spelen en liefhebbers die ze bewust thuishouden. We hoeven niet iedere keer hetzelfde verhaal af te steken, vind ik. Afgelopen weekend kwam de ommekeer in het weer, tenminste zo leek het, maar het was een beetje bedrieglijk, vooral zondagochtend …

Afgelopen zaterdag zou Nederland en België geteisterd worden met regenachtig en koud weer. Het eerste viel echter enorm mee. Alleen de afdelingen 7 en 9 bleven overstaan tot zondag. De andere afdelingen gingen er in de loop van de dag uit. De Noordelijke Afdelingen 10 en 11 losten al vroeg, omdat hun vluchtlijn in de ochtend al prima was. De waaghalzen in afdeling 5 Zuid Holland losten ook vroeg in Quievrain maar blijkbaar bleven de duiven daar wat hangen, want tussen de eerste lossing en de tweede zat ruim twee uur. De vluchten verliepen regelmatig zelfs redelijk vlot, zelfs bij de vroege lossing van Afdeling 5. Beter dan de zondagvluchten … over het algemeen.

In de loop van de zaterdag richting de zondag draaide wind naar het Noorden. De temperatuur zakte tot nabij het vriespunt. De verwachtingen waren: mooi weer en een middagtemperatuur van 15 graden. Waar ik me dan om verbaas, met deze voorspellingen, dat de meeste duiven tussen 9 en 10 uur gelost worden. Het was toen nog lang geen tien graden en de duiven kregen dus een koude kopwind voor de kiezen. De thuiskomst van de duiven verliep dan ook niet vlotjes en in de tweede helft van de middag en in het begin van de avond kwamen er nog voldoende duiven thuis. De schade valt altijd mee uiteindelijk, omdat we onze duiven tegenwoordig prima voer en bijproducten geven. Tenminste de meeste liefhebbers ……

Het kan ook anders. Twee weken terug vingen wij een blauwband-doffer op van 2014. Het beest kwam uit het Noorden van het land en had toen een vlucht moeten krijgen van een 130 km. Na een kilometer of 20 was zijn tank leeg en streek hij bij ons neer. Volkomen leeg gevlogen. Ik erger me enorm aan zulke opvangers, niet om de opvangers zelf, maar aan de liefhebbers waar dit soort duiven van zijn. Deze duif is hoogstwaarschijnlijk op vrijdag niet gevoerd, omdat hij door de honger wel snel naar huis zou willen. Een theorie die stamt uit de prehistorie van de duivensport en door sommigen nog steeds gehanteerd wordt. Het beestje heb ik toen twee dagen goed gevoerd en weer los gelaten. Hij was kogeltje-rond toen hij bij ons vertrok. Zaterdag aan het begin van de middag liep ik naar buiten om wat afval weg te gooien en daar vliegt een duif me tegemoet … diezelfde blauwband-doffer van 2014. Ik zag het gelijk, mede dankzij de knijpring, die hij twee weken ervoor ook al omhad. Ik kon hem zo pakken en hij was wederom leeg. Ik dacht: Ik ga je niet weer in de schuur zetten, ik doe het nu anders. Ik zette een bakje voer buiten en een pan water en hij begon te eten. 3 eetlepels kweekvoer en een eetlepel TOVO met P40 vrat hij binnen een mum van tijd bijna helemaal op. Hij ging op het hok in de zon liggen, want als je zo’n volle krop niet gewend bent, dan word je daar als duif moe van. Ik liet hem daar een uurtje liggen en toen heb ik hem opgejaagd en hij vertrok. Ik weet zeker dat deze duif voller thuis kwam, dan dat hij vrijdag bij zijn eigenaar in het hok liep … voor inkorving. Nu zult u denken, dit kan nooit een goede duif worden. Dat denk ik ook niet, eerlijk gezegd, maar dat ligt niet aan de duif, maar aan zijn eigenaar !!!

Voor de zondag gaven de Piet Paulusma’s van onze wereld beter weer op. Een reden voor een aantal liefhebbers om hun duiven voor de eerste keer (misschien tweede keer) in te manden. Harold Zwiers uit Den Ham ging met zijn karretje naar Velddriel om in te manden voor Quievrain (voor hem een goede 300 km). Hij kreeg zondagmiddag rond twee uur zijn eerste duif terug en aan het begin van de avond tikte de teller nummer 80 (van de 87) aan. Maandagochtend had hij er 85. Een prima eerste vlucht voor hem. Corné van Oeveren uit Overberg (tussen Veenendaal, Scherpenzeel en Amrongen) deed voor het eerst zijn duiven mee in Soest. Daar vlogen ze Asse Zellik (ruim 150 km voor hem). Hij had 72 duiven mee, waarvan 18 onbevlogen laatjes. De duiven werden om kwart voor één gelost (mooie tijd bij deze temperatuur in de ochtend). Hij kreeg even na drie uur de eerste en in ruim 20 minuten had hij er 43 thuis. Maandagochtend miste hij er nog 4 (3 laatjes en een taartjong). Mijn derde grote vriend had 8 duiven mee op eveneens Quievrain. Alleen voor François van den Herik uit Tilburg is het geen 300 km, maar bijna 160. François die veel steun heeft van zijn dochter Romy hadden even na twee uur 7 van de 8 duiven thuis en de laatste kwam maandagochtend.

De komende week wordt het mooi weer en zullen de marathonliefhebbers massaal uit hun stulp gaan kruipen en hun duiven gaan opleren. Hebben de liefhebbers die nu pas starten een achterstand op de liefhebbers die de duivn al meerdere keren hebben meegehad? …… De tijd zal het leren !!!

Het bericht De kijk op het afgelopen weekend (30 april en 1 mei 2016) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Het betreft hier een iets vuil blauwe doffer met ringnummer 15-1106241. Een naam heeft deze duif echter nog niet, deze moet dan ook nog verdient worden. Maar de koppeling waar deze duif uit is geboren is wel een heel speciale, waar ik dan ook een heel goed gevoel over heb.

De vader van deze doffer heb ik voor 10 euro gekocht uit een mand met jonge duiven. Later bleek dit een inteeltproduct te zijn van de koppeling Kleinzoon “Geja” maal Kleindochter “Geja”. Uit deze doffer, “De 10-tjes Doffer”, heb ik al verschillende goede vliegduiven getrokken. In 2012 vliegt een zoon de 4^e NPO en 13^e nat. Dax sector 1. Tevens klasseerde deze duif zich als 6^e asduif Meerdaagse fond Afdeling Limburg. Dit nog op de hokken in Nuth. Na de verhuizing naar Landgraaf was de eerste zoon die eruit kwam de 14-613. Dit was mijn eerste jaarling op Agen ZLU afgelopen jaar in 2015. Al met al dus een goede kweker!

De moeder van deze doffer is de “Cramers duivin”. Het speciale van deze duif is dat ik die nog gekocht heb tijdens de laatste zaalverkoop die wijlen Fons van Ophuizen leidde in Thorn. Nu gedijd deze duivin op de hokken van wijlen Fons zelf. Nog een klein dingetje dat speciaal is aan deze duivin is dat ze de moeder is van “De Letste”. De laatste duif gekweekt in het kweekhok van wijlen opa Jan Cobben. Dit is niet zomaar een duif! Nee, “De Letste” vliegt als jaarling 3 prijzen op de zware drachten. Waarvan 2 x vroeg en medewinnaar Serie 2 Agen Jaarlingen nationaal. Afgelopen jaar kwam hij als eerste over de meet van de zware Pau ZLU als 2 jarige met een 294^e ZLU. Al met al dus een bewezen kweekmoeder.

Deze koppeling is dus speciaal op elkaar gezet om een topduif te kweken. Het lichaam is precies zoals ze uit de kweekdoffer komen, mooi fijn, en de kop wat erop zit, een grove, is echt uit de kweekduivin. Nu is het afwachten wat de 15-241 in zijn mars heeft. Hij zal gespeeld gaan worden op Agen ZLU voor jaarlingen. Als jonge duif heeft de 15-241 al 9 x de korf gezien t/m 250km. 19 april heeft deze doffer zijn opleiding vervolgd richting Agen ZLU… Een dikke 2000km stond op het programma dus afwachten of die erdoor komt… In ieder geval in mijn ogen kan deze niet missen op Agen!

Paul Grolleman

Het bericht De Debutant van Paul Grolleman verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Ze bestaan nog; mensen die onwillig zijn een opgevangen duif terug te geven. We noemen ze gemakshalve duivenmeppers. En een mepper is dan een gevangen duif.

Een paar maanden geleden raakte net voor het weekend met de stormwind een late Belgische duivin van het hok Ze zat op tien dagen broeden. Ik had haar met drie andere duiven aangeschaft in de provincie Antwerpen. Haar afwezigheid merkte ik pas, toen ik zag, dat de ‘Moor’, haar zwarte doffer, op zondagmorgen nog op het nest zat. De dinsdag daarna kreeg ik ’s avonds telefoon uit de Achterhoek. Een vrouwenstem vertelde dat ze de 37 had. Het was een Belgische duif en ze was een beetje mager. ’Die kom ik wel halen’, riep ik blij, ’Ik ben nu ziek, maar over een paar dagen als ik beter ben….’ ‘Dat hoeft niet,’viel de belster me in de rede. We verzorgen hem een paar dagen en als ze opgeknapt is laten we haar wel los.’

Ik vroeg haar of ze postduiven had. Haar man kwam aan de telefoon. Die informeerde of ik zelf goed vloog. Het lag me op de lippen te zeggen dat ik eigenlijk vliegangst had. Maar ik zei aarzelend dat ik soms wel eens in de prijzen viel. Weer gaf ik aan dat ik de duivin op zou halen. De man wilde daarvan evenwel niks weten. Hij zou bellen als de duif losging. Toen ik vroeg naar zijn telefoonnummer kreeg ik te horen dat hij geen telefoon had en dat het gesprek via het mobieltje van een kennis gevoerd werd. Mijn herhaalde verzoek de duif op te halen, kreeg geen instemming.

’Het is een late duif en niet afgericht. Die vindt de weg nooit,’ protesteerde ik nog, maar ‘t contact werd verbroken. Tot op heden heb ik geen lossingbericht van het bellende echtpaar gehad. En ‘de Moor’ zit nog steeds zonder z’n vrouwtje. Wellicht hebben ze mijn telefoonstripje niet meer. Mogelijk hebben ze gedacht; die duif is helemaal niet van die man, heeft hem zelf ook opgevangen.

Ik vertelde Mario en Roberto, clubgenoten die op de koffie kwamen, van het curieuze telefoontje. ‘Die zie je nooit meer terug’, bromde Roberto en Mario bood aan om hoogst persoonlijk de verloren dochter op te halen. Maar ja, ik had immers geen adres.

Wie in het woordenboek naar duivenmepper zoekt zal dat woord niet vinden. Wel vind je er drie betekenissen van duivenmelker. Te weten: 1. amateur houder van postduiven; 2. handelaar in duiven en 3 iemand die andermans duiven vangt en verkoopt. De laatste betekenis is ongunstig, staat er bij.

C.U.

Het bericht Duivenmeppers in soorten verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Bony Barcelona Champions League (BBCL) – NIEUWAan deze duif-competitie kan door elke liefhebber die deelneemt aan de wedvlucht Barcelona met een onbeperkt aantal duiven worden deelgenomen.
Inleg € 5 per duif.
Totale inleg – minus 25% voor kosten – wordt als volgt uitgespeeld: 20% – 15% – 10% – 9% – 8% – 7% – 6% – 5% – 4% – 3% – 2% en 11x 1%. In totaal 22 geldprijzen.
Voorbeeld:
deelname 2.000 duiven x € 5 = € 10.000. Beschikbaar voor prijzengeld € 7.500.
1^e prijs € 1.500, 2^e prijs € 1.125 en verder aflopend tot nr. 22 die € 75 ontvangt.
Inschrijving eindigt dag vóór lossing Barcelona, 30 juni 2016 te 24.00 uur.

International Bony Barcelona Cup (IBBC) – 2^e editie
Dit kampioenschap wordt uitgespeeld over de 1^e getekende en de 2^e tot en met 5^e
Inleg € 20 per liefhebber.
Prijsverdeling: 1^e prijs € 500 – 2^e prijs € 300 – 3^e prijs € 200 – 4^e prijs € 100 – 5^e prijs € 100. Prijzengeld is gegarandeerd!
Inschrijving eindigt dag vóór lossing Barcelona, 30 juni 2016 te 24.00 uur.

Bony SGR Cup en Bony Omega 3 Cup – 11^e editieBony SGR Cup: Pau (1^e 2 getekende), Barcelona, St. Vincent, Marseille, Narbonne en Perpignan (1^e 5 getekende)
Bony Omega 3 Cup: Barcelona, Marseille en Perpignan (1^e 3 getekende).
Inleg € 30 per liefhebber voor beide kampioenschappen samen.
Prijsverdeling per kampioenschap: 1^e prijs € 500 – 2^e prijs € 300 – 3^e prijs € 200 – 4^e prijs € 100 – 5^e prijs € 100. Prijzengeld is gegarandeerd!
Inschrijving eindigt dag vóór lossing Pau, 16 juni 2016 te 24.00 uur.

Na genoemde aanmelddata worden geen inschrijvingen meer aanvaard.

Op onze website www.fondclub.net vindt u alle richtlijnen voor deelname en aanmelden.

Kies uw eigen taal: Nederlands, Duits, Engels of Frans.
Prijsuitreiking en huldiging zal plaatsvinden op zaterdag 3 december 2016 in zaal Mirage te Susteren (NL).
Vragen?
Stuur een mail aan info@fondclub.net of bel (00 31) 475 48 69 52 (Hans Bodelier – Echt).

Het bericht Informatie internationale Bony-kampioenschappen Fondclub Midden – Limburg 2016 verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

En toen sloeg het weer om. Van te koud weer naar warm weer. Zo’n overgang is moeilijk voor mensen en in mindere mate ook voor de dieren. De vluchten verliepen daardoor afgelopen weekend stroef. Van de zaterdagvluchten weet ik dat er zaterdagavond nog relatief veel duiven achter waren. Gelukkig kwamen de meesten zondag nog na. Maar verliezen waren er wel degelijk. Zondag was het met een straffe Oostenwind en nog een aantal graden warmer en dus nog lastiger. Ook hier verliepen de vluchten niet vlot, al hadden de Limburgers met hun Sezanne weinig te klagen.

Het weer sloeg in eens om. Van fris voorjaarsweer naar dagen met zomerse waarden. Zo’n omschakeling gaat niet vanzelf. Een inspanning als een wedvlucht verloopt dan moeizamer dan normaal. Niet dat warm weer slecht is voor de duiven … in tegendeel. Het gaat om de overgang. Ervaren duiven mogen daar niet van achter blijven, maar een beetje moeite kan geen kwaad. Zo komen ze langzaamaan in een goede conditie.

Harold Zwiers uit Den Ham had in zijn eigen club ingemand voor Quievrain. In het begin druppelde de duiven lekker door, maar na een uurtje of anderhalf stokte het. De duiven gingen onderweg waarschijnlijk zitten en vervolgden hun weg toen het aan het begin van de avond wat afkoelde en de honger riep om naar huis te gaan. Zondagochtend kwamen er nog een paar en toen had Harold ze op een enkeling thuis. Dit was na Quievrain in Brabant de week ervoor Harolds tweede vlucht.

Mijn vader en mijn vriend Piet Westerlaken hadden de duiven twee keer gelapt in de eerste volle week van mei. Een vluchtje van 75 km en een vluchtje van 103 km. Vrijdagavond korfde Piet zijn ploeg in voor Quievrain (220 km) in afdeling 8. Zijn duiven kwamen voor de eerste echte vlucht erg goed. Zaterdagavond miste hij er slechts één.

De vlucht van zaterdag van afdeling 7 verliep een stuk lastiger. ’s Avonds moesten er nog relatief veel komen, al kwamen er zondag nog genoeg terug. Toch bleven er duiven achter. Voor mijn andere duivenvriend Corné van Oeveren een goede reden om de duiven niet in te manden voor Quievrain van Brabant 2000. Pa en ik deden het wel. Het was een vlucht die stroef verliep. De eerste kwam rond tien voor half één en tot twee uur liep het, rekening houdend met de warmte en de straffe wind, lekker door. Van twee uur tot zes uur vielen slechts enkele duiven en toen het donker was moesten we er nog 6 van de 58. Zondag kwamen er nog drie jaarlingen. Nu missen we nog een jaarling, een doffer van 2014 en een goede duivin van 2011. Dat laatste is altijd zuur.

Ben van Holland uit Ede had zijn duiven meegegeven met het karretje van Eef van Aalten. De duiven werden zondagochtend gelost in Menen. Ook bij hem verliep het alles vlot. Hij miste er maandagavond nog een handjevol van de meer dan 70 duiven, die hij mee gedaan. Het was voor Bens duiven de eerste vlucht.

Van Menno Broekhoff uit Katwijk hoorde ik goede berichten. Zijn duiven kwamen prima naar huis, ondanks wat nakomers. Hij had alles thuis. Menno doet vanaf het begin van het seizoen mee en is content hoe zijn duiven het tot nu toe doen.

Bij Paul Grolleman in het Limburgse Langraaf ging het alsvolgt: Tot 17.00 uur duiven, toen moesten er nog 8 komen van de 72… 6 jaarlingen, een 2 jarige en een 3 jarige… De volgende ochtend zijn er 4 gekomen en in de middag nog 1… Nu nog die 3 jarige (pechvogel) en twee jaarlingen niet daar. Paul vindt er in de avonds wat teveel nog weg waren en de dag erna is hij toch nog redelijk tevreden geraakt. Het was zijn 3e x in de korf na 90 en 150, hadden ze nu 300km voor de kiezen met oosten wind en warmte. En aangezien ik helemaal Oost woon was het nog iets lastiger als langs de Maas aan de westkant. Die 150km vlogen ze woensdag.

Helaas wordt het komend weekend weer koud. Je hoop na zo’n mooie week, dat het weer wat stabieler wordt en de temperatuur niet meer onder de 15 garden komt op het warmst van de dag. De werkelijkheid is helaas anders en het is nu gewoon hopen dat de voorspellingen niet helemaal uitkomen en dat het toch een graadje of 16 blijft. Het weer heb je niet in de hand … en waarschijnlijk is dat maar goed ook !!!

Het bericht De kijk op het afgelopen weekend (7 en 8 mei 2016) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Met duiven beleef je vreemde dingen. Sebastiaan belde. Hij had op zondagmiddag een duif thuisgekregen die bij wijze van spreken bijna geroosterd was. We hadden op zaterdag Laon gevlogen; een moeilijke vlucht met prachtig weer en hardnekkige inversie. Veel duiven waren verdaagd naar de kust en wellicht ook boven zee gekomen. Het was een zaterdag met soms grote aankomstverschillen, veel laatkomers en achterblijvers. Bas zei opgewonden: ‘De pennen van beide vleugels en de staart zijn geschroeid en zwartbruin geblakerd.’ ‘ Misschien is de duif in het Botlek gebied boven een afvlampijp gekomen ,’ antwoordde ik ,’of boven een gasbooreiland of olieplatform waar ze opeen stoom moesten afblazen om te de druk te verminderen.’ ‘ Als een duif aldoor tegen het gaas aanvliegt gaan de slagpennen ook stuk, maar dit is anders, de uiteinden zijn verbrand, gelukkig is ze niet te dicht jij het vuur geweest, anders was ze levend verbrand,’ reageerde Bas. ‘ Kom straks langs dan maken we een paar foto’s van de vleugel,’ stelde ik voor.

Even later ging de poortdeur open en kwam hij de tuin inlopen, een blauwband in zijn knuisten. Na de fotoshoot, filosofeerden we nog wat na, over waar en wanneer de duif nou gemerkt had dat ze niet hittebestendig was. En ik vertelde mijn duivenmaatje van een verhaal uit de Griekse mythologie. Icarus en Daedalus worden door koning Minos gevangen gehouden op Kreta. Daedalus bedenkt een manier om te ontsnappen; hij bouwt vleugels van een houten raamwerk, bezet met veren in een boog vastgezet met was. Was kan smelten, en Daedalus waarschuwt Icarus om niet te hoog en dicht bij de zon te gaan vliegen. In zijn enthousiasme en overmoed wordt Icarus roekeloos; hij vliegt te hoog , de was smelt en hij stort neer in zee. Je kunt je duif nu ook mooi Icarus noemen zei ik. Dat vond Basje flauwekul want zijn blauwe was immers een vrouwtje en ze was zeker niet te dicht bij de zon wezen fladderen maar had eerder niet niet hoog genoeg gevlogen. Hij kon haar dit jaar niet meer spelen want ze moest eerst een nieuw verenpak aanschaffen. En het bleef toch gissen waar zijn duif die ‘brandwonden’had opgelopen. Hij ging!

Met mijn koffiedrinkende maandagmorgenduivenmannen besprak ik de volgende dag de kwestie en liet hen de foto’s zien. Maar ze hadden andere dingen aan hun kop. Voetbal natuurlijk Ajax en PSV. Waar zouden ze anders over kissebissen. De telefoon ging ook nog. Het was een van de vele Jannen uit onze club. Of ik Roberto even wilde condoleren met het knullige verlies van zijn geliefde Godenzonen. Die Jan was een verfente Feyenoorder en stak zijn vreugde over de nederlaag van zijn aarstvijand niet onder stoelen of banken. Roberto glimlachte minzaam en zei ‘doe Janneman de groeten.’ ‘En wat die barbecueduif betreft,’ ging hij verder, ‘we zullen pas zeker weten wat onze duiven onderweg allemaal meemaken, wanneer ze ook gps in hun chip krijgen.’ Vervolgens gooide Geraldo in de groep dat hij nu een zwarte Koopman- en een rooie Jellema op zijn hok had en ieder spitste de oren en de duivin van Sebastiaan met haar geschroeide wieken werd glad vergeten.

©c.u.

Het bericht Bijna geroosterd verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Als je een ranglijst over 2015 zou moeten maken met de beste marathonliefhebbers van Nederland die zowel op de middaglossing als op de morgenlossing hebben gepresteerd dan komt Jan Grootoonk uit Bant zeker in de top 3 te staan. Hij heeft in 2015 een prachtig seizoen gehad met vele hoogtepunten en prachtige uitslagen. Jan heeft een goede stam opgebouwd en de selectie gaat op een spartaanse manier. Rust roest en vanaf het begin van het seizoen moet er worden getraind en gespeeld. Verder moeten de jaarlingen gelijk aan de bak, want als jonge duif hebben ze een goede opleiding gehad. Jan is een topliefhebber, waar u als lezer van Het Marathonduivenjournaal hoognodig eens kennis mee moet maken.

De liefhebber

Jan Grootoonk uit Bant is inmiddels 58 jaar en werkzaam als Monteur/Bankwerker. Jan heeft in het najaar van 2015 een zwaar hartinfarct gehad en begint daat nu pas met kleine stapjes van te herstellen. Hij werkt inmiddels een paar uur per dag … de eerste stappen naar een goed herstel zijn ingezet. Jan is een echte doorzetter en kijkt vooral vooruit naar het nieuwe seizoen. Natuurlijk is dankbaar dat hij goed door dit lichamelijke dal heen lijkt te komen.

Jan is behebt met de dierenliefde van zijn vader. Jan: ‘Mijn vader had vroeger al wat sierduiven. Mijn broer Arie is later met postduiven begonnen daar kreeg ik toen ook interesse in. Wij gingen altijd samen de duiven inkorven in Bergentheim waar hij toen lid was. Op een gegeven moment ben ik voor een aantal jaren als convoyeur met afdeling Twente meegegaan. Dat deed ik samen met Mans Hekman uit Den Ham. Ik ben in veel lossingsplaatsen geweest zowel in Nederland als ook in Belgie en Frankrijk.’ De geschiedenis gaat verder. Jan gaat trouwen en vanaf daar vervolgt Jan het verhaal: ‘In 1979 zijn mijn vrouw en ik verhuist naar Bant en de eerste duiven kwamen natuurlijk van mijn broer Arie. Later van de gebroeders Janssen uit Almelo en daarna bij Nico Pronk uit Warmenhuizen (nu Mill) en A.J. (Tonnie) van Dam uit Hattem, dat waren in die tijd duiven voor de vitesse/midfond en één daagse fond. Het waren vooral wat Janssen duiven en wat Linssen en het blauwe soort van Pronk en van de Flaesduiven. Ik heb jaren enorm goed gespeeld op deze korte vluchten en jaren achtereen het generaal kampioenschap gehaald zowel in de vereniging als ook in de kring. In die tijd had ik ook nog een keer de beste duif van “de Vredesduif” competitie en 2^e van “Wie heeft ze beter”, dat was toen de “Snelle Jan.” Deze duif is later verkocht naar Taiwan. Vanaf 2000 heb ik wat fondduiven aangeschaft en in 2004 ben ik definitief overgestapt naar de fond. Ik had toen te weinig tijd voor het korte werk omdat wij toen jonge kinderen hadden en ik daar wat meer tijd aan wilde besteden.’

Prestaties van de laatste jaren op de middaglossing

1.043 duiven op Bergerac Afd (2015) 1, 7, 17, 37, 49, 53, 73, 120, 186 (18 mee) Teletekst vermelding

1.487 duiven op Cahors (2015) 16, 21, 39, 41, 58, 82, 86, 98, 99, 107, 108, 109, 143, 205, 236, 299, 350 (24 mee)

1.123 duiven op St. Vincent (2015) 5, 12, 37, 51, 53, 70, 134, 138, 182, 192 (13 mee) TT-vermelding

1.911 duiven op Bergerac NU (2015) 1, 17, 44, 87, 112, 119, 155, 260, 401 (18 mee)

2.396 duiven op Cahors (2014) 3, 12, 17, 20, 37, 55, 56, 58, 75, 89, 100, 113, 157, 182, 225, 233, 246, 254, 276, 281, 289, 313, 341, 365, 366, 378, 411, 449, 498, 503, 534, 537, 543, 565, 577, 592 (66 mee) TT-vermelding

2.672 duiven op Limoges (2014) 1, 20, 42, 122, 146, 298, 374, 503, 658 (11 mee)

2.265 duiven op Cahors Nat. (2013) 2, 63, 175, 267 (5 mee) teletekst vermelding

3.151 duiven op Cahors Nat. (2012) 2, 10, 15, 18, 45, 63, 96, 103, 111, 164, 197, 205, 215, 254, 292, 292, 334, 433, 471, 526, 544, 660, 757(36 mee) TT-vermelding

Een paar toppers

Een geweldige duivin van Jan is ‘Carla’ van 2012. Ze won o.a. de laatste 2 jaar 3 kopprijzen: 98^e nat. Cahors 2015, 14^e nat. St. Vincent 2014 en natuurlijk de 5^e nationaal St. Vincent 2015. De vader van ‘Carla’ is een doffer van Jellema, die vader is van meerdere goede duiven naast ‘ Carla.’ Hij komt uit een zus van Jade (Zwart Goud x ‘de 02’) en een doffer die een 46^e nationaal Cahors won. De moeder van ‘Carla’ komt van Apie Pas. Deze goede kweekduivin herbergt de goede lijnen van Laseroms, Cor de Heijde, Willem de Bruyn, Tiny van Herpen, Aarden en De Smet Matthijs. Samen met de Jellema-doffer heeft ze vele topduiven voortgebracht.

Een volle broer van ‘Carla’ is ‘Marnix.’ Hij is Jans eerste duif op de loodzware Barcelona van 2015. In 2014 won hij al een mooie prijs op Cahors.

‘Zoon Levi’ is de volgende topper. Hij is geboren in 2011 en won verschillende mooie prijzen. In 2015 won hij op Orange de 49^e nationaal. In 2012 won hij de 14^e nationaal Ruffec en een jaar later de 2^e nationaal Cahors. De vader van ‘Zoon Levi’ is zoals je zou denken: ‘Levi.’ ‘Levi’ is een vollebroer van de moeder van ‘Carla’ en ‘Marnix.’ De moeder van ‘Zoon Levi’ is ‘de St. Vincent.’ Zij won in 2007 de 8^e nationaal St. Vincent en een jaar later op dezelfde vlucht de 23^e nationaal. Deze rode duivin is voor 100% van het soort van Nico Volkens.

Een van de beste kwekerdoffers komt van Apie Pas en heet ‘Panter.’ Deze blauwband is de vader van o.a. de 1^e NPO Limoges, 37^e, 47^e en 53^e nationaal St. Vincent en de 58^e nationaal Cahors. De vader is een volle broer van de Gouden Barcelona-duif (Princess). In deze vader stroomt het bloed van de duiven van Jan Aarden en De Smet-Matthijs aan vaderskant en van moederskant van Laseroms. De moeder van ‘Panter’ is een blauwe duivin uit twee duiven van Theo van Son. In deze duivin vind je de soorten terug van Ton Bollebakker, Jaap van der Heijden (Theelen) en Sam de Jong.

… wordt vervolgd …

Het bericht Jan Grootoonk, Bant, Topper uit de Noordoostpolder (deel 1) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.