Wat een geweldig seizoen hebben Auke Rekker en Marijke Westra uit Berlikum dit seizoen. Iedere vlucht vroege duiven en mooie series. Dit begon met Limoges met de 1^e, 7^e en 8^e van Afdeling 11 en dat eindigt met de 1^e en 3^e nationaal Perigueux in sector 4. Er tussen zitten nog genoeg andere puike series. Het mooie van dit duo is dat ze een stam hebben opgebouwd rondom een prachtige roodbonte duivin, ‘Roos’, en haar vader ‘Zanzibar’. De vererving van deze duiven is geweldig! Als je in een seizoen als deze zulke fantastische series neerzet, beschik je over toppers. Reden genoeg voor Auke en Marijke om heel erg trots op de zijn.

Stamopbouw
De stam van de comb. Rekker-Westra bestaat voor een groot deel uit hun eigen Roos en Barto lijn. Daarnaast hebben ze nog duiven van Jelle Jellema, Jan Ernest en Sjaak Buwalda op het hok zitten. Ze hebben ongeveer 85 vliegduiven (oud en jaarlingen) op het hok zitten en zo’n 20 kweekkoppels (inclusief voedsterkoppels).

Het seizoen
Hoe wordt het seizoen opgebouwd? Auke: ‘Wij doen onze duiven vanaf het begin van de vitesse mee in de club. Hier worden ze op ingespeeld. Tien dagen voor inkorven van de eerste marathonvlucht is de laatste trainingsvlucht. Daarna blijven ze thuis. Dan lap ik ze zelf op zondag over de afsluitdijk, zodat ze ritme houden. We spelen het nestspel. Ik heb de duiven op 28 april gekoppeld. Dit jaar iets anders dan andere jaren vanwege onze vakantie afgelopen mei. De winnende duivin heeft haar eerste nestje en jongen gehad toen ze gespeeld is op Limoges. De duiven blijven tot half maart bij elkaar zitten en worden dan gescheiden en daarna gekoppeld voor hun eerste vlucht.
Wij voeren altijd Mariman. In het seizoen meng ik dit altijd met Matador fond. Net voor de vluchten voer ik de duiven op met een vette mengeling van P40, pinda’s, hennep, TOVO en PE korrel. Dit krijgen ze dan de laatste dagen om mooi rond ingekorfd te worden.
Ik ga ongeveer drie keer in het seizoen naar Nanne Wolff voor controle. Afhankelijk van hoe de duiven zitten en of ze wat hebben, wordt er een medisch beleid opgemaakt.’

De uitslagen:
Limoges afdeling tegen 1.358 duiven, 20 mee en 18 prijzen (80%): 1, 7, 8, 22, 34, 69, 74, 78, 81 enz.
St. Vincent sector 4 tegen 970 duiven, 9 mee en 4 prijzen (44,4%): 10, 56, 120 en 241
Perigueux sector 4 tegen 3.097 duiven, 57 mee en 21 prijzen (36,8%): 48, 101, 135, 159, 160, 161 enz.
Dax sector 4 tegen 841 duiven, 8 mee en 4 prijzen (50%): 4, 31, 64 en 192
Orange sector 4 tegen 1.081 duiven, 7 mee en 6 prijzen (85,7%): 5, 35, 85 enz.
Bergerac sector 4 tegen 1.822 duiven, 10 mee en 6 prijzen (60%): 2, 30, 40, 60, 145 en 153
Perigueux sector 4 tegen 1.282 duiven, 10 mee en 9 prijzen (90%): 1, 3, 34, 36, 54, 69, 81, 124 en 218

De Beleving
Auke vervolgt zijn verhaal: ‘Zoals ik hierboven al heb beschreven vlieg ik samen met mijn vriendin Marijke Westra in combinatie. Ook zij vindt de duivensport leuk en spannend. De kinderen groeien ook op met onze hobby. Onze dochter Roos vindt de duiven ook erg leuk. Ze helpt met de verzorging van de duiven en het pakken van de duiven als ze er is. Onze zoon vindt het leuk maar doet er verder niks mee. Afgelopen 19 juli hebben wij ons 3^e kindje mogen verwelkomen, een meisje genaamd Yara. Misschien is zij wel de opvolger in spé.
Wat wij zo mooi aan de duivensport vinden is de spanning van het thuiskomen van de duiven. Zo ver van huis en toch thuiskomen. Het niet weten waar ze zijn/vliegen en hoe laat ze er zullen zijn. Dat maakt de sport zó mooi. We beleven dit ook altijd samen. Vaak ook met andere duivenvrienden die gezellig langskomen om duiven op te wachten. Zelf ben ik voor een vlucht altijd wel zenuwachtig. Als de eerste duif maar in het hok zit dan zakt de spanning wat weg.’

Tot Slot
Auke vertelt over Perigueux: ‘Een leuke anekdote over deze vlucht: Ik had op de meldingssite gezien dat Bennie Homma en Jan Grootonk een vroege duif hadden. Ik was met Marijke in gesprek en zei tegen haar:  “Als ik hen nog voor wil zitten, moeten we voor half twee een duif klokken”. Dit gezegd te hebben ziet Marijke in één keer een duif aan komen vanuit haar ooghoek en zie ik dat het de Little Princess is. Ik had haar ook als 1^e getekende gezet, omdat ze op St. Vincent al goed thuis was gekomen en ik vertrouwen in haar had. Een geweldig moment en een superkick gaf dat!’
Marijke en Auke nogmaals van harte gefeliciteerd met deze mooie overwinning en dit geweldige seizoen !!! Geniet er met volle teugen van en verslap niet naar het volgende seizoen toe! Dat kan ik jullie wel toevertrouwen !!!

Het bericht Comb. Rekker-Westra, Berlikum, winnen Perigueux in sector 4 (2 en slot) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Het zit er weer op. We hebben dit jaar minder gespeeld als vorig jaar. Ik heb misschien andere visie dan de meesten onder ons. Temperaturen van 37 graden en dan de duiven lossen in de hoop dat ze veilig thuis komen, gaf mij geen goed gevoel. Als we met dat warme weer de duiven gewoon lekker om het huis laten vliegen, komen ze naar een paar rondjes op het hok zitten met de bek wijd open.

Cor wilde eventueel wel vliegen maar vond ook wel weer dat ik gelijk had en stemde ermee in. Dat is echt wel heel erg fijn dat we vaak hetzelfde over de dingen denken en we eigenlijk nooit woorden hebben.

Volgend jaar weer nieuwe kansen. We zitten nog steeds in de opbouw en doen dat rustig aan, maar volgend jaar kunnen we wel meer uitproberen. Ik hoop wel dat het volgend jaar minder warm is en dat het ook iets natter is in de natuur. Deze droogtes en temperaturen zijn voor niemand fijn. Het duivenvoer zal volgend jaar ook wel omhoog gaan in de prijs nu de boeren geen goede oogsten hebben.

Ik heb zo eens alle discussies op de Facebook sites gelezen over wel of niet spelen. En de ene helft vindt het onzin omdat een duif onder de 40 graden nergens last van heeft en de ander vindt het te belastend.

Er worden vergelijkingen gemaakt met wielrenners en vierdaagse lopers. Het blijft gewoon moeilijk, niet iedereen is hetzelfde en niet iedereen denkt hetzelfde maar we houden van dezelfde sport. Net zoals over het weer, waar genoeg over gesproken wordt. De één wil het 20 graden hebben en de ander 30 graden de boeren willen regen en wij willen dat het droog is of alleen in de nacht regen. Zo is het met de duivensport ook. Zoveel mensen zoveel wensen en ieder denkt het zijne ervan.

De Belgen mochten een jonge duivenvlucht niet door laten gaan, dat heeft de regering beslist. Misschien is dat wel een beter idee, dan kunnen we lekker mopperen op de regering en word de zware last niet bij de organisaties zelf neergelegd.

Hier werd er besloten dat de jonge duiven wedstrijd naar zondag werd verschoven omdat het dan beter weer zou zijn. Met als gevolg dat heel afdeling 8 niet in kon korven omdat die via een rechtszaak ertoe gekomen zijn dat er niet ingekorfd mag worden op zaterdag. Ook dat gaf weer veel onvree bij de duivenmelkers die wel op zondag willen vliegen en nu niet konden. Uiteindelijk werd zo n beetje alles afgelast net als in België en was dat probleem ook geen probleem meer.

Het houdt ons wel allemaal erg bezig, en hoe en wat er ook beslist word er zijn altijd mensen die het er niet mee eens zijn. De duiven staan voor ons voorop, zonder de duiven is er ook geen duivensport. Misschien ben ik wel te voorzichtig, maar ik heb er geen spijt van dat we maar twee vluchten hebben mee gedaan en ik geloof Cor ook niet.

We gaan de jonge duiven lekker op de natour af richten en zelf regelmatig rijden. Dan gaan we vaak naar Alphen daar hebben we een mooie losplaats midden in de weilanden.

Dat is ook zo super gezellig. We rijden er heen … Cor laat ze los en ik maak foto’s. Onderweg naar huis speculeren we of de duiven al op het hok zullen zitten als we thuis komen. En toch op weg naar huis kijk je om je heen of je ze misschien nog ergens ziet vliegen wat eigenlijk nooit zo is. We halen onderweg in het binnenveld vaak nog een tree eieren, lekker vers van de boer en genieten van het samen bezig zijn met de sport.

Het komt ook vaak genoeg voor dat Cor alleen gaat africhten en dat ik aan het werk ben. Dan stuurt hij me een whats-app bericht wanneer hij ze gelost heeft. Als ik dan inmiddels thuis ben en ik zie de duiven thuis komen, stuur ik Cor een bericht dat de eerste thuis zijn. Want meestal zijn ze toch eerder thuis als de baas.

Volgend seizoen gaan we er weer voor en ik hoop echt op een beter jaar dan afgelopen jaar. Zodat we dit nare weer en alle onzekerheden van wel of niet in korven, wel of niet mee spelen, van een middaglossing een ochtendlossing maken kunnen vergeten.

Groet, Ineke

Het bericht Dagboek van een Duivenmelkster (7) … Het zit er weer op verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Narbonne was de op éénnalaatste vlucht in de ZLU-serie. Deze duivenvlucht werd bepaald door de warmte in Frankrijk op de dag van lossing. Op vrijdagavond zat er een fiks buiengebied in het Noordwesten van Frankrijk, Westen van België en Zeeland. Opvallend is dan dat Wim Kooreman de eerste prijs kan pakken in Zeeuws Vlaanderen. Deze echte doorzetter werd in het schemer geklokt door Wim in Kloosterzande. Een prachtig resultaat van een goede liefhebber die eerder dit jaar ook al de leverancier was van de 1^e nationaal Dax in sector 2 van Cees Elzakkers.

Het seizoen
Op het vlieghok bevinden zich 50 koppels duiven. Dit zijn ongeveer 25 tot 30 koppels oude vlieg-duiven en de rest bestaat uit jaarlingen, late jongen en wat oude duiven, waar niet meer mee gevlogen wordt. De jaarlingen gaan maar naar één grote vlucht mee en de oude vliegkoppels moeten dus de 13 nationale/internationale vluchten voor Wim doen. Op het kweekhok bevinden zich 15 koppels, inclusief wat oude van dagen.
De duiven zijn dit jaar begin maart gekoppeld. De reden was dat onze topper uit Kloosterzande zo wat eerder kan beginnen met het opleren van de jonge duiven. Normaal koppelt hij altijd eind maart/begin april. Dit heeft als simpele reden, dat dan het gooien van de eerst pen wordt uitgesteld. De nationale Narbonne-winnaar: ‘Ik heb de indruk dat het dit jaar inderdaad wat eerder begonnen is.’ De winnende duif heeft dit jaar zelf nog geen jongen grootgebracht. De oude vliegduiven hebben hier meestal voor het eerst jongen als neststand van de eerste grote vlucht. Van de betere duiven worden vaak wel wat eieren ondergelegd naar de jaarlingen.
Als het weer het toelaat wordt er in het voorjaar begonnen met opleren rond half maart. De duiven gaan vrijwel alle weken mee tot 14 dagen voor de eerste grote vlucht. De duivinnen blijven weleens een vlucht thuis als ze moeten leggen. De duiven voor de middaglossingen gaan meestal niet verder dan 370 km. De ZLU-duiven doen vaak ook nog een dagfondvlucht.
Wim over het voeren: ‘Gedurende het gehele jaar gebruik ik een goede standaardmengeling. Dit kan van Natural of Mariman zijn. Ik voeg daar 15 tot 30 % gerst bij. In de wintermaanden 50% gerst. De laatste 4 dagen voor een fondvlucht wordt de standaard mengeling vervangen door een energierijke oftewel vettige mengeling speciaal voor de grote fond. Vaak is dat een mengsel van Versele Laga, Beyers en Matador. Daarnaast krijgen ze dan wat extra snoepzaad. Wat bijproducten betreft heb ik veel uitgetest, maar op het moment beperk ik mij tot grit, roodsteen en mineralen. Voor het herstel geef ik na thuiskomst wel elektrolyten en proteïne. Al jaren ben ik een voorstander van enkele dagen thee per week. De medische begeleiding staat hier op een laag pitje en de duiven worden nooit gecontroleerd door een dierenarts. Wel heb ik altijd enkele producten in huis voor noodgevallen. Ik zoek het verbeteren van weerstand en vitaliteit, niet alleen via de kweek, maar ook via natuurlijke producten. Ik test graag wat uit op dit gebied. Een bedrijf dat hier serieus mee bezig is, is Duifvitaal. Overigens blijft de kwaliteit van de duif de belangrijkste factor. Wat de medische begeleiding betreft wil ik trouwens nog wel een persoonlijke mening geven: 2018 is een zeer zwaar jaar voor de duiven. Al minstens 10 weken Noorden of NoordOosten wind met zeer hoge temperaturen. Als wij hier vaker mee te maken gaan krijgen en dat dit het nieuwe klimaat wordt voor onze streek, inclusief Belgie en Frankrijk, dan is mijn mening dat wij één en ander zullen moeten gaan heroverwegen en de totale medische begeleiding. We moeten natuurlijke producten, nog serieuzer gaan nemen. Nog beter moeten opletten, met name wat betreft de luchtwegen. Met warm weer drogen ze sneller uit en hebben bacteriën meer gelegenheid zich te ontwikkelen met alle gevolgen van dien. De luchtwegen moeten schoon en gezond zijn met deze omstandigheden, anders heb je geen schijn van kans op deze vluchten.’

De 8^e nationaal Perpignan
In de week na Narbonne stond de vlucht Perpignan op het programma. Op deze vlucht liet Wim Kooreman weer een mooi resultaat noteren … namelijk de 8^e nationaal! Dit werd behaald door een doffer. Vader van deze topper is een zoon van de stamdoffer van Jo Lardenoy en de moeder is een zus van de 13^e nationaal Barcelona. Zelf won deze duivin een 10^e nationaal Narbonne. De vader van deze twee ZLU-toppers duiven komt uit het ingeteelde Brugemann-soort waar de 1^e nationaal Narbonne ook uit komt, gekoppeld aan de Peiren-duivin.

De Beleving
Hoe beleef je de duivensport, Wim? Onze topper uit Zeeuws Vlaanderen: ‘Buiten de soms vervelende toestanden in de duivensport, bijvoorbeeld op bestuurlijk gebied, is en blijft het voor mij een plezierige hobby die veel tijd en inspanning vergt. Je kan er ook iets moois voor terug krijgen. De terugkeer van mijn duiven van een 1.000 km vlucht blijft iets speciaals, zeker als ze vroeg zijn. Ik geniet ook volop van de terugkeer van de oefenvluchten. De omgang met je dieren is en blijft natuurlijk ook belangrijk. Daarbij leeft mijn vrouw Ria ook altijd mee met mijn hobby en indien nodig zal zij mij altijd helpen.’

Tot Slot
Wim vertelt over zijn trots: ‘Eigenlijk ben ik best heel trots op mijn stam duiven. Buiten verschillende 2e prijzen nationaal toch ook al vier 1e nationale overwinningen: Gerrit Keesmaat won Dax 1995 met een halve Kooreman, ikzelf Dax 2013, Cees Elzakkers Dax 2018 met een duif die hij als ei bij mij gehaald heeft en nu bij mijzelf weer een 1e nationaal op Narbonne. Verder ben ik waarschijnlijk één van de weinigen die kampioen grote fond is geweest in 2 verschillende provincies.’
Wim, ik wil je nogmaals feliciteren met je nationale overwinning op Narbonne. Verder wil je bedanken voor de samenwerking met het maken van dit verslag. Dankzij de vele en mooie info was er voor mij alleen nog maar de taak om het netjes op een rij te zetten. En dank voor de leuke telefonische gesprekjes.

Het bericht Wim Kooreman, Kloosterzande, wint nationaal Narbonne ZLU (deel 2 en slot) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Na Mont de Marsan 2006 kan ik me niet herinneren dat een marathonvlucht op donderdag is gelost. Bij Marseille 2018 was het weer zover. Een verstandige beslissing van de verantwoordelijke organisatie uit België. Regeren is vooruitzien. We zien het niet altijd terug in de duivensport, maar als het wel gebeurt, zoals nu, dan is een compliment zeker op zijn plaats. Zoals verwacht kwamen er in de avond duiven door. Maar ook niet veel. Het werd uiteindelijk een Limburgs feestje. De snelste tien duiven kwamen uit deze provincie. Het is ze gegund! De eerste duif van deze eerste tien viel in het prachtige Zuidlimburgse dorp Berg en Terblijt, nabij Maastricht. Het plaatsje met een prachtige beklimming in de wielerwereld, waar Hennie Kuiper eens de Amstel Goldrace besliste. Uit respect voor deze topwielrenner heet de straat van die beklimming in de volksmond de Hennie Kuiper-Allee. In deze plaats vol wielernostalgie viel de winnende duif van de jubilerende wedvlucht Marseille, een vlucht eveneens vol nostalgie. Passender kan bijna niet! De eigenaren van de winnende duif zijn vader en zoon De Bresser. Over hen en de prestatie van hun Marseille-duif leest u hieronder meer … …

De winnende liefhebbers
De winnaars van de jubilerende wedvlucht Marseille, die net als de ZLU zelf 60 jaar oud is, is de Comb. de Bresser uit Berg en Terblijt. De combinatie bestaat uit Hans de Bresser, 59 jaar jong, en Roy de Bresser, 29 jaar jong. Vader Hans de Bresser is 3^e generatie slager. Hij heeft jaren gewerkt in slachthuizen. Zoon Roy de Bresser is service technicus in de installatie techniek.
Hans de Bresser is in het Limburgse Eys (van de Eyseren Bosweg voor de wielerkenners) op zijn 23^e jaar begonnen met de duivensport. Hij speelde hoofdzakelijk de eendaagse fond tot 600 km. Op 27-jarige leeftijd is hij verhuisd. De duiven kwamen een jaar later naar Berg en Terblijt. In dat jaar groeide het gezin De Bresser uit met een dochter. Toen Hans 30 jaar was kwam er nog een zoon, Roy, bij die later meegroeide met de hobby van zijn vader. In de jaren dat de kinderen van Hans klein waren, stond de duivensport op een laag pitje. Dit kwam door het vele werk in combinatie met een jong gezin. Het gezin kreeg voorrang boven de duiven, wat een hele gezonde situatie is. De duivensport kreeg pas jaren later een nieuwe boost.
In 2009 was de motovatie bij Hans zeer laag. Roy zag in de duivensport wel een nieuwe uitdaging en zei tegen zijn vader: ‘Ik wil wel in de duivensport samen met je spelen, maar het roer moet wel om!’ Roy wilde alleen nog ZLU spelen en vader Hans stemde daarmee in. Met die nieuwe drijfveer werd een fanatiekere weg ingeslagen. Dat heeft nu voor de mannen De Bresser een 1^e internationaal Marseille opgeleverd.
Dat is niet het eerste succes na de nieuwe ‘herstart’. In 2014 was het eerste succes er al met een 3^e nationaal Agen bij de jaarlingen en een 11^e nationaal Marseille. De motivatie voor het ZLU-spelletje groeide bij Roy. Hij is zelfs in 2017 toegetreden tot het ZLU-bestuur.

De stam marathonduiven en de hokken
In 2011 is de start gemaakt van de huidige stam marathonduiven. Deze duiven kwamen uit Eijsden van Math Duijkers. Roy: ‘Deze man ben ik voor eeuwig dankbaar. Hij wilde me helpen met het opbouwen van een duivenstam, omdat Math het erg vond, dat een eerdere hulp van een liefhebber niet goed uitpakte. Math vond dat deze liefhebber ons niet goed had behandeld en wilde laten zien, dat het beter kon. Dat is hem gelukt. Helaas ging Math stoppen. Hierdoor kreeg ik wel de kans om een aantal kweekkoppels samen te stellen uit zijn vliegduiven. Math had hoofdzakelijk Van der Wegen-duiven. Toen ik de eerste duiven in de hand kreeg was ik meteen verliefd op deze duiven. Met veel trots heb ik deze duiven gehouden en had er veel vertrouwen in, dat we ooit met deze duiven goed gingen spelen. Dat is gelukt met de 1^e internationaal Marseille als voorlopig hoogtepunt. Ik ben er ook trots op dat deze lijnen mag hebben en mag bewaren.
We hebben 7 meter duivenhok in de tuin staan. Hier zijn 3 afdelingen in gemaakt. Twee afdelingen voor 32 weduwnaars en 1 afdeling voor 32 weduwduivinnen, waarvan we er 20 ook spelen. Op de garage-zolder zit nog 1 afdeling met jonge duiven en afdeling met 8 kweekkoppels. Dus 5 hokken in totaal.’

… wordt vervolgd …

Het bericht Comb. De Bresser, Berg en Terblijt, winnen nationaal Marseille (1) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Afgelopen zaterdag ging ik op pad naar Groningen. Ik heb daar een duivenmaat zitten, die sinds twee jaar zich ook bezig is gaan houden met het neusje van de zalm op duivensport gebied, marathon. Natuurlijk word ik als duivencollega enthousiast als een mede-melker mee wil gaan doen aan de overnacht, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Ondertussen zit daar in Groningen al een leuke verzameling Wendel-duiven. Gekochte, gekregen en geleende duiven door elkaar. Maar afgelopen zaterdag ging ik twee duiven terug halen. Een rode duivin en een donderkras doffer die ik toch graag nog eens zelf weer wil gaan proberen.

Eenmaal aangekomen, belandde ik al snel op het kweekhok. Ik herkende meteen enkele duiven, en zag haast een duplicaat van onze trots: ‘Het Slagschip’. Eenmaal de late doffer van vorig jaar in mijn hand, werd ik wat geïrriteerd. Niet op mijn collega-melker, maar op het feit dat deze doffer zo op het Slagschip leek. Waarom ik zo geïrriteerd was? Ik heb nu toch al zo’n 20 duiven uit de ouders van het Slagschip gekweekt. Maar het lukt mij maar niet om qua looks een tweede Slagschip te kweken. Natuurlijk, bepaalde duiven lijken wel op hem, maar geen ‘kloon’. Ik krijg maar niet zo’n grote, met dezelfde ogen en brede snavel, als het Slagschip. En nu heb ik in Groningen ineens een halfbroer vast, die akelig dicht in de buurt komt. Is dit dan meteen ook een topper omdat hij er zo op lijkt? Dat hoeft niet, dat zou voor velen het kweken een stuk makkelijker maken. Maar net zoals anderen, mag ik toch graag bepaalde uiterlijke eigenschappen zien. Ik heb wel een broer van 2016 van het Slagschip op het vlieghok. Je ziet meteen dat het een broertje is. Alleen hij is iets kleiner, geeloger en mist de ‘witte tik’ bij het oog. Beste prestatie dit jaar? 22e NPO Perigueux tegen 1.168 duiven. Niet verkeerd uiteraard, maar wat als hij iets groter was, staalogen had en de witte tik had? Wat als….

Het is ook lastig om uit een grote doffer (vader Slagschip) en een kleine duivin (moeder Slagschip), een uniforme duif te kweken. Ik kweek er van alles uit: Van groot naar klein, van bijna spierwit, tot donderkras en krassen. Van die 20, zijn er een 6 verspeeld. De meeste broers/zussen zitten op de kweek bij anderen. Ik zelf heb momenteel 3 hele bonte zusjes, 1 krasbont zusje die dit jaar rond de 80e NPO speelt tegen 1168 op Perigueux. Wel bijzonder, het eerste zusje waar ik mee speel, en dit was haar enige overnacht vlucht dit jaar. Toch een leuke eerste prestatie. En dan nog de broer van 2016, (de enige broer waar ik mee speel) naast het Slagschip zelf.

Ik hoop toch dat ik over enkele jaren zo’n ‘uiterlijke kenmerk’ patroon kan ontdekken. Dat bijvoorbeeld de hele bonte, goede kwekers zijn. Of de donderkrassen goede vliegers, en de gewone krassen ‘rommel’ is. Nou heeft mijn krasbonte zusje al bewezen dat dat niet aan de orde is. Maar met zulke diverse broers en zussen, probeer ik hier goed op te gaan letten.

Er zullen vast en zeker mensen zijn die bepaalde goede koppels hebben waar ze zulke conclusies aan kunnen onttrekken. Dat bijvoorbeeld de duiven die de zevende pen, een witte pen hebben, top zijn voor het vliegen. Of de duiven met geheel witte teentjes, beter meteen naar de kweek kunnen.

Fabels? Je mag het onzin vinden dat je aan uiterlijke kenmerken, kwaliteiten mag toeschrijven. Maar ik denk dat ik kort en makkelijk kan uitleggen, waarom je er toch eens kritisch naar zou moeten kijken. Zie een jonge duif als een ketting met parels:
De jonge duif erft 50 parels van pa en 50 van ma voor aan zijn ketting. Elke parel bevat innerlijke (koppie) eigenschappen, als uiterlijke (bouw) eigenschappen. Stel nou dat pa een bepaalde ‘jackpot’ parel heeft. Wanneer hij die doorgeeft, vererft het jong een hoge mate qua intelligentie, helemaal top! Maar die parel bevat nog een eigenschap: de ‘witte tik’ aan het oog. Dus elke keer wanneer er een jong met een witte tik in het nest ligt, is het zeker geen dommerik.

Nog een voorbeeld. Moeder heeft de eigenschap dat ze een behoorlijke motivatie heeft om naar huis te komen. Nu geeft ze de parel met die eigenschap door aan haar jong. Laat dat jong nu toevallig net zoals ma, een witte 7e pen hebben. Bevat die parel, naast een supersterke motivatie ook de uiterlijke kenmerk om de 7e pen wit te laten zijn? Ik heb hier het boek ‘Erfelijke kwaliteiten bij postduiven’ van Vansalen in de boekenkast met enkele voorbeelden waarin mijn verhaal wordt bevestigd.

Is het zo simpel? Natuurlijk niet. Een jonge duif is veel complexer als 100 parels. Nog een mooi voorbeeld van de melker uit Groningen. Hij had een duivin zitten, ik was op slag verliefd. Twee druppels water met de moeder van het Slagschip: Nikè. Ik vroeg: ‘Wat is dat voor één’? De melker vertelde mij, dat het een late van 2016 van mij was. Ik geloofde er niks van, ondanks dat ik meteen de Nikè herkende. Ik had nog nooit zo één gekweekt… Ik zei nog: ‘Ik denk het niet hoor’. Natuurlijk was ik te eigenwijs. Ik kreeg de duif in handen en herkende mijn ringenserie. Blijkt dit duivinnetje weer uit een zus van het Slagschip te komen. Nou dat zusje van het Slagschip lijkt totaal niet op haar moeder. Maar deze kleindochter als 2 druppels! In dit geval zijn de uiterlijke kenmerken een generatie doorgeschoven.

Ondanks de daadwerkelijke complexiteit, is het verhaal van de parels wel een goed voorbeeld om mijn verhaal duidelijk te maken. Alleen hoe vaak kweekt men kwalitatief goede vliegers en/of kwekers? Hoe vaak heeft men een goed koppel waarbij uiterlijke kenmerken echt getest kunnen worden? Die zijn al zo dun gezaaid, dat het lastig is om het echt te testen. Maar om er mee bezig te zijn, is interessant en leuk. En door actief op te letten, kan je zeker stappen vooruit maken.

Het hele erfelijke verhaal, blijft mij fascineren. Ik hoop jou ook!

Fabian

Het bericht Kenmerkend… verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Na Mont de Marsan 2006 kan ik me niet herinneren dat een marathonvlucht op donderdag is gelost. Bij Marseille 2018 was het weer zover. Een verstandige beslissing van de verantwoordelijke organisatie uit België. Regeren is vooruitzien. We zien het niet altijd terug in de duivensport, maar als het wel gebeurt, zoals nu, dan is een compliment zeker op zijn plaats. Zoals verwacht kwamen er in de avond duiven door. Maar ook niet veel. Het werd uiteindelijk een Limburgs feestje. De snelste tien duiven kwamen uit deze provincie. Het is ze gegund! De eerste duif van deze eerste tien viel in het prachtige Zuidlimburgse dorp Berg en Terblijt, nabij Maastricht. Het plaatsje met een prachtige beklimming in de wielerwereld, waar Hennie Kuiper eens de Amstel Goldrace besliste. Uit respect voor deze topwielrenner heet de straat van die beklimming in de volksmond de Hennie Kuiper-Allee. In deze plaats vol wielernostalgie viel de winnende duif van de jubilerende wedvlucht Marseille, een vlucht eveneens vol nostalgie. Passender kan bijna niet! De eigenaren van de winnende duif zijn vader en zoon De Bresser. Vorige week heeft u kunnen lezen over de liefhebbers en hun duivenstam en nu gaat het over de winnende duif en de opbouw van het seizoen en … …

De winnende duif
De winnende duif is ‘Franciscus’. De vader van deze weduwnaar is ‘Le Mazarin’. Deze doffer won de 395^e  nationaal Narbonne 2016, 382^e nationaal Agen 2017 en mooie 89^e nationaal Marseille 2017. Zijn vader ‘de D’ Artagnan’ was een echte topvlieger met 6 maal mee en 6 maal prijs. Hij vloog de 85^e nationaal Agen Oude duiven 2014, de 11^e nationaal Marseille 2014, de 401^e nationaal Agen oude duiven 2015, de 129^e nationaal Marseille 2015, de 250^e nationaal Marseille 2016 en de 553^e nationaal Agen 2016 bij elkaar. Hij werd 3e Nationaal Asduif over 3 jaar Marseille 2014-2016. Hij is een ingeteelt naar ‘de Turbo’. De moeder van ‘Le Mazarin’ is een dochter van het stamkoppel. Dit koppel bestaat uit ‘De Deur’ met een duivin uit ‘De Barcelona-lijn’.  Uit dit koppel komen o.a. ‘De Fienna’ (o.a. 109^e Prov. Barcelona), ‘De Kleine Harry’ (o.a. 3^e nationaal Agen Oud 2016), ‘De Kromsnavel’ en ‘Emielius’ (o.a. 160 nationaal Marseille 2017).
Van moederskant komt ‘Franciscus’ uit een doffer van hetzelfde stamkoppel (‘De Deur’ maal ‘Barcelona-lijn’) met een dochter van ‘Perseus’. Deze doffer won als jaarling de 279^e nationaal Agen in 2015. Hij kwam met een hagelschotwond thuis en is hier aan overleden. Dit deed bij de mannen veel pijn, want het was een prachtige talentvolle sterke doffer.
Marseille was voor ‘Franciscus’ de tweede marathonvlucht. Op Agen miste hij op een kwartier de prijzen.

Het seizoen
Het seizoen wordt gestart met zo’n 50 vliegduiven. Dit zijn ongeveer 32 weduwnaars en 20 weduwduivinnen. Daarnaast hebben de mannen de beschikking over 8 kweekkoppels, die de Van der Wegen-stam (via Math Duijkers) in stand houden.
Op 25 maart zijn de duiven dit jaar gekoppeld. De meeste koppels (zoals de winnende duif van Marseille) hebben twee jongen grootgebracht.
De duiven zijn ingespeeld vanaf de vitesse, via de midfond naar de eerste eendaagse fondvlucht. Drie weken voor een ZLU-vlucht krijgen de duiven hun laatste trainingsvlucht.
De duiven krijgen voer van het merk Mariman. De duiven krijgen in het begin van het seizoen een mengeling van de rui- en de kweekmengeling en voor de belangrijke zware vlucht komt daar de sportmengeling bij. Het gewone voer wordt in het marathonseizoen aangevuld met snoepzaad en pinda’s bij. Ook krijgen de duiven regelmatig duiventhee.
Medisch gezien krijgen de duiven producten van Henk de Weerd, als dat nodig is en uit voorzorg voor het seizoen tegen het geel. De duiven worden voor het seizoen gecontroleerd en als er iets niet lijkt te kloppen, wordt daar naar gehandeld. Als natuurlijke producten krijgen de duiven de eerder genoemde thee en honing in het water.

De Beleving
De duivensport beleven vader en zoon De Bresser als een echte hobby. Met daarbij veel respect voor de duif. De winnaars van Marseille: ‘Zo’n klein diertje moet veel kunnen en moet verder veel doorstaan om die grote afstanden te overbruggen. Ik (Roy) ben meegeweest als verzorger van de duiven met de vlucht Barcelona. Wat een afstand! Geweldig dat onze duiven dat kunnen. Daarom is het belangrijk dat we zo’n mooie sport moeten zien te behouden en dat we het samen koesteren. Mijn vader en ik vinden het mooi dat we de sport samen als vader en zoon kunnen beleven. Onze moeder vindt dit ook een goede zaak.’

Tot Slot
De mannen uit Berg en Terblijt: ‘We willen iedereen bedanken voor alle mooie felicitaties. Dit is het mooiste wat je in de duivensport mag mee maken!’ Mannen, nogmaals van harte gefeliciteerd! Geniet van alle huldigingen komend winterseizoen. Het is jullie van harte gegund en veel succes met de voorbereidingen voor 2019. Die is met het einde van het vluchtseizoen 2018 immers al begonnen!

Het bericht Comb. De Bresser, Berg en Terblijt, winnen nationaal Marseille (2 en slot) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

In deze periode zijn veel verslagen in ontwikkeling. Het is een periode van vooronderzoek en gegevens verzamelen. In mijn voorbereiding op een nieuw verhaal van Harold Zwiers en de eerste kennismaking met Wim en Mart Derksen uit Almelo kwam ik dit artikel van mezelf tegen over kweken. In die periode (winter van 2009-2010) had ik een serie gemaakt over kweken. Deze serie wil ik deze winter opfrissen, maar dat terzijde. Het was een theoretische serie gebaseerd op praktijkervaring op het eigen hok en andere hokken. Aan het eind heb ik wat hokken uitgelicht hoe zij hun stam hebben opgebouwd. In deze editie had ik wat geschreven over Harold Zwiers. Veel zaken zijn nog steeds actueel, dus een leuk stuk om nog eens onder de aandacht te brengen. Het najaar is de uitgelezen periode dat bewezen duiven worden ingeteeld om een nieuwe generatie kwekers te krijgen. Deed Harold dit ook? Lees dit artikel!

Theorie en praktijk zijn twee zaken die elkaar dienen aan te vullen. De één zou niet zonder de ander moeten kunnen. De praktijk (de mand) is echter wel de ‘Grote Graadmeter.’ Je kunt fantastische theorieën bedenken, de praktijk laat uiteindelijk zien of je wat aan die kennis hebt. Ik sta sinds een jaar of zeven voor de klas, daarvoor heb ik bijna tien jaar gewerkt op het gebied van financiën en
personeelszaken in allerlei organisaties. Ik heb in het onderwijs collega’s gehad die hun leven lang alleen maar in of voor de klas hebben gezeten of gestaan.
Theoretisch gezien waren ze heel sterk, maar omdat ze niet concreet vanuit de praktijk voorbeelden konden geven, snapten hun leerlingen er niet veel van en kregen de leerlingen de pest in, als ze naar de lessen van die collega moesten. Dat is met duivensport net zo. Theorie is mooi, maar als het niet wordt waargemaakt in de praktijk dan heb je er niets aan: ‘Veel geblaat, weinig wol!’ Mensen zonder theorie (lees: visie) komen niet ver, want die apen alleen anderen na en zullen de anderen niet snel voorbij streven.

De praktijk
De laatste maand heb ik geschreven over allerlei manieren, waarop je kunt koppelen. Hierbij heb ik wat ervaringen van ons eigen hok erbij verteld als praktische ondersteuning van de verschillende theorieën. Nu wil ik gaan kijken in de ‘keuken’ van een liefhebber, die de laatste jaren als een komeet omhoog schiet: Harold Zwiers uit Den Ham (Ov). Hij is in het jaar 2009 Keizer Kampioen van de grootste fondclub van het oosten van het land, VNCC.
De prestaties van zijn duiven zijn in sector III geweldig. Zeker als je weet dat hijop de achterhand zit met bijvoorbeeld 80 km verder is als de onze. Vooral bij zware vluchten is hij één van de weinigen van ‘het achterland’ die regelmatig in de kopvan de uitslag terug te vinden is. Dat wekte bij mij nieuwsgierigheid op. Toen ik met Harold in contact kwam, bleek hij een sympathiek mens waarmee je op een prettigemanier kunt praten over duiven. Hij heeft in de loop van jaren geen kapitalen
uitgegeven aan duiven. Hij heeft zorgvuldig bij liefhebbers duiven gehaald uit bewezen lijnen en heeft daar zelf een stam mee opgebouwd. Een heel goede stam waar niet alleen Harold uit put, maar waar nog veel andere liefhebbers uit zijn buurt hun voordeel mee doen.

De basis
De basis van de overnachtstam van Harold Zwiers bestaat uit de lijn van ‘de 1336.’ E zen Theelen-doffer via Janssen en Co uit Bavel, die in de stamboom van veel duiven van de liefhebber uit Den Ham loopt. Deze doffer heeft tot aan zijn 14 jaar jongen gegeven. In 2008 gaf hij zijn laatste jongen, ‘Benjamin.’ Verder zit er in de stam van Harold de ‘Parel-doffer’ en zijn zus de ‘Parel-duivin.’ Deze Van der Wegen-duiven komen van Anton Ruitenberg en hebben in de stamboom de Parel en de Benjamin. Twee zeer goede kwekers uit ‘De Barcelona’ van deze fenomenen uit Steenbergen. ‘De Morsie’ van Ben Alferink is een goede kweekduivin van Harold. De moeder van deze duivin komt uit de Perpignan-duivin van Walpot met een zoon van de 1e nat. St. Vincent van Van Zelderen en de vader van deze kweekduivin is van het soort van Jan Theelen (kleinzoon Vale Marathon) via Frans van Geel uit Westdorpe.
Verder heeft Harold wat duiven uit de fantastisch goede lijn van ‘de 600’ van de Wim Derksen uit Almelo. Deze duiven vormen de basis van Harolds stam, waarbij hij in het begin bij het kweken uitging van goed x goed.

Verschil tussen het kweken van kweekduiven en vliegduiven In de gesprekken die ik met Harold over kweken heb gehad, maakte hij onderscheid tussen het kweken van kweekduiven en van vliegduiven. Tijdens de opbouw van zijn fondstam probeerde hij goed x goed te kweken. Zoals iedereen kwam hij erachter dat niet alle goed x goed koppels goede jongen opleverden. Uit veel koppels kwam niets
uit en uit andere koppels juist relatief veel ‘goed spul.’ Het is goed om de bloedlijnen van de goede verervers vast te houden door middel van inteelt of lijnenteelt. De jongen die hieruit gekweekt gaan worden zijn weer bruikbaar als kweekduif, waarschijnlijk veel minder als vliegduif. De beste vliegduiven kweek je, volgens Harold, uit kruisingen van twee ingeteelde stammen. De laatste jaren kweekt Harold samen met verschillende goede liefhebbers. Liefhebbers met een verwante stam op de hokken. Deze duiven worden tegen zijn verwante stam aangezet in de hoop dat erweer nieuwe topvliegers uit voortkomen. De duiven die Harold kweekt, waarbij goede kwekers verschillende keren in de stamboom voorkomen, gaan wel bij hem op de vlucht en de beste hiervan gebruikt hij om te kruisen. Ook met jaarlingen die hem op een of andere manier ‘aanstaan’ kweekt hij, om tegen wat oudere duiven te zetten.

Waar komen de goede vliegers uit?
‘Limoosje’ en ‘Zilverstar’ zijn twee van de beste duivinnen die Harold de laatste jaren op het hok heeft gehad. ‘Limoosje’ won vele kopprijzen, waaronder een 1e, 2e en 4e in de VNCC en de 9e nationaal Mont de Marsan 2006. Deze vlucht was loodzwaar en Harold zit zoals eerder gezegd op de achterhand.
‘Zilverstar’ is het zusje van ‘Limoosje’ en won eveneens veel kopprijzen bij elkaar. In de VNCC won deze duivin o.a. drie prijzen bij de eerste 10, waaronder de eerste op Limoges 2007. Deze zusjes komen uit een 75%-25% koppeling. De vader is ‘de 1336’ (100% Theelen) en de moeder (‘Morsie’) is een kruising tussen Theelen en Van deWegen.
Twee andere zusjes die goed hebben gevlogen zijn ‘Rooie Sien’ en ‘Rooie Mien.’ Ze wonnen in 2008 beiden drie prijzen als jaarling en werden dit jaar (2009) 5e en 10e Asduif in de VNCC, met vier en drie prijzen. Deze duivinnen komen uit goed x goed. De vader is een broer van ‘Limoosje’ en ‘Zilverstar.’ De moeder van deze duivinnen is zelf ook een goede vlieger, ‘Greta.’ Deze duivin won de laatste 5 jaar 15 prijzen bij elkaar. In de stamboom van deze moeder zit: Batenburg, Van der Wegen, Brinkman,
de 600 van Derksen en De Aanvlieger. Zeven verschillende lijnen in één koppeling geeft dus eveneens goede duiven.
‘Hector’ was in 2009 Harolds beste duif. Deze doffer won de 201e nationaal St Vincent tegen 6.765 duiven, de 10e nationaal Montauban tegen 5.524 duiven en de 27e nationaal Bordeaux tegen 8.058 duiven. Zowel de vader als de moeder van ‘Hector’ zijn een kruising Brinkman x Derksen, waarbij aan beide kanten zowel de ‘Mariet’ van Brinkman als de ‘Stamdoffer 867’ en de ‘Westerhuis 137’ van Derksen in terugkomen.
‘De Marathon’ won bij Harold 18 prijzen op de overnacht en is duidelijk weer een product van goed x goed. Zowel vader als moeder speelde goed. Vader (‘De 01,’ die oa de 58e nat. St. Vincent won) komt van Anton Ruitenberg (75% Van der Wegen en 25% Batenburg) en moeder Blessie komt uit een kruising van Dasselaar en de Bonte Stamduivin van Harold. ‘Valencia’ won de laatste twee seizoenen zes prijzen op de overnacht en is een neef x nicht-product. Van beide ouders is de opa ‘de 1336.’ ‘De Marathon’ is de vader van de vader van deze duivin.
‘Anne Frank’ won drie knappe prijzen op de fond, waaronder een kopprijs op Frankfurt aan de Oder. Zij komt eveneens uit ‘De Marathon’ met een halfzus (‘Zilvermoon’) van ‘Limoosje’ en ‘Zilverstar.’ Zij hebben dezelfde vader: ‘De 1336.’ ‘Zilvermoon’ is Harold in 2008 verspeeld en vanaf dat moment heeft ‘De Marathon’ een tijdje tegen ‘Limoosje’ gestaan om te proberen om dezelfde kwaliteit terug te kweken als ‘Anne Frank.’

Tot slot
Ik hoop dat U, als lezer, een beeld hebt gekregen hoe een goede liefhebber probeert goede duiven te kweken. Harold kweekt in ieder geval met goede duiven en na een periode van alleen goed x goedprobeert hij nu ook de goede kweeklijnen van o.a. ‘de 1336’ vast te leggen. De jongen die daar dan uitkomen gaat hij weer kruisen met duiven van andere goede liefhebbers. Harold probeert een stam op te bouwen waarbij in elke generatie goede duiven zitten, dus duiven met vier, vijf en misschien wel
meer generaties goede duiven in de stamboom. Hij is goed op weg!!!

Het bericht Uit de oude doos: Hoe kweekt Harold Zwiers? verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

… Als het goed gaat!
Het is helaas ook weleens anders. In de duivensport verlies je nu eenmaal vaker, dan dat je wint. Dat geldt tenminste voor de verreweg de meesten van ons.
Afgelopen seizoen was voor de marathonvluchten (in het bijzonder) een heel pittig jaar. De meeste vluchten waren zwaar. Als marathonduivenliefhebber had je afgelopen seizoen niet alleen goede duiven nodig, maar de gezondheid moest ook top zijn. Zonder deze twee aspecten kon je de vorm en goede uitslagen vergeten. Nu is de vraag: Is dat niet altijd zo? Ik denk het persoonlijk wel! Echter … met deze extreme omstandigheden (het is in 300 jaar niet zo lang … zo warm geweest) zijn de gevolgen groter, als de gezondheid en de klasse minder is dan noodzakelijk. Hokken die hebben geëxcelleerd beschikken over topduiven en hebben de duiven in een superconditie gehad, anders hadden ze dit met hun duiven niet kunnen presteren. Dus alle respect voor de prestaties van deze liefhebbers met hun duiven.

Eigen hok
Op het eigen hok liep het voor geen meter. Wat was er aan de hand? Daar waren we niet snel achter. Wat waren de symptomen? Geen vroege prijzen op de drie vluchten waar we op mee hadden, een te laag prijspercentage en het ergste de duiven kwamen afgevlogen thuis en ze herstelden zeer langzaam. Daar komt bij dat we op St. Vincent middaglossing één van onze twee absolute toppers verspeelden. Dan moet je op zoek naar een oorzaak. Die hebben we na veel onderzoek uiteindelijk gevonden: Streptokokken. Dit hebben we met succes behandeld. Dan kun je vervolgens van begin af aan de conditie van de duiven weer op gaan bouwen. Als je het punt bereikt hebt, dat ze eventueel weer de mand in kunnen, is het seizoen voorbij. Dat laatste hebben we aan zien komen, dus hebben we onze peilen gericht op de najaarsvlucht Limoges. Op deze vlucht kunnen we de één en twee jarige duiven nog een keer aan een testje onderwerpen. Niet dat we daar veel belang aan hechten. Het is wel een test. Wat willen we komend weekend zien? De duiven moeten lekker fris thuis komen … het liefst op de dag dat de prijzen verdiend zijn. Daarna moeten ze goed en snel herstellen. Dat is voor ons een teken dat ze de grote dip van deze zomer goed hebben doorstaan en is er voor hen een plaats is in de vliegploeg van 2019. We gaan het komend weekend beleven.

Duivenvrienden
Duivensport is een individuele sport. Ook als je een compagnon hebt, ben je vooral bezig met je eigen duiven. Eén van mijn vragen tijdens een interview met vluchtwinnaars of kampioenen is altijd: Heb je nog andere liefhebbers waar je mee samenwerkt? Gelukkig heeft de helft of iets meer één of meerdere liefhebbers om mee samen te kweken, samen mee op te leren of in te korven of te overleggen (te sparren). Een grote minderheid zoekt het toch vooral bij zichzelf. Ik denk dat de marathonduivenliefhebbers meer geneigd zijn om met elkaar op te trekken, dan de programmaspelers … maar dit terzijde. Op zich is het individualisme jammer, maar het is ook wel te begrijpen. Van je eigen successen geniet je toch het meest. Het zou de saamhorigheid wel bevorderen als de liefhebbers meer de samenwerking zouden zoeken. Ik denk zelfs dat het de terugloop van het aantal liefhebbers zal afremmen. Dat zal immers eerst moeten gebeuren om überhaupt aan groei te gaan denken.
Wijzelf hebben best veel duivenvrienden waar we regelmatig contact mee hebben en waar we mee ruilen, samenkweken en vooral mee brainstormen. Zal ook wel aan het feit liggen, dat ik een stukjesschrijver ben. Twee liefhebbers spreken we heel regelmatig … soms meerdere keren per week. Eén ervan is Corné van Oeveren. Corné startte dit seizoen met twee duiven bij de eerste 10 van de afdeling (4^e en 5^e) op Perigueux. Vanaf die tijd ging het nog steeds prima (zeker in vergelijking met het grootste deel van de deelnemers), maar wel elke vlucht wat minder. Metname het prijspercentage liep wat terug. Je hebt het daar met elkaar over en dan loop je zo een aantal mogelijkheden langs. Corné legde het probleem enkele keren bij de sterkte van de ploeg die hij had ingemand. Dat zal zeker een rol hebben gespeeld. Echter op een vlucht had hij wel zijn kanjers mee en toen viel het resultaat weer wat tegen. Ondanks het feit dat de duiven gezond waren en in een puike conditie. Je leeft als duivenliefhebber weleens in een wereld vol raadselen. Op de laatste vlucht Perigueux (3 augustus) ging het weer uitzonderlijk goed. Waarom ging het toen opeens weer super? We zullen het nooit weten! Deze onvoorspelbaarheid geeft de duivensport ook zijn charme. Hij had op Perigueux 28 duiven mee en 16 prijzen. De eerste drie duiven haalden de 5^e, de 14^e en de 37^e nationaal tegen 2.888 duiven. Een resultaat om trots op te zijn!

… wordt vervolgd …

Het bericht Duivensport … een hele mooie hobby … (deel 1) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

… Als het goed gaat!
Het is helaas ook weleens anders. In de duivensport verlies je nu eenmaal vaker, dan dat je wint. Dat geldt tenminste voor de verreweg de meesten van ons.
Afgelopen seizoen was voor de marathonvluchten (in het bijzonder) een heel pittig jaar. De meeste vluchten waren zwaar. Als marathonduivenliefhebber had je afgelopen seizoen niet alleen goede duiven nodig, maar de gezondheid moest ook top zijn. Zonder deze twee aspecten kon je de vorm en goede uitslagen vergeten. Nu is de vraag: Is dat niet altijd zo? Ik denk het persoonlijk wel! Echter … met deze extreme omstandigheden (het is in 300 jaar niet zo lang … zo warm geweest) zijn de gevolgen groter, als de gezondheid en de klasse minder is dan noodzakelijk. Hokken die hebben geëxcelleerd beschikken over topduiven en hebben de duiven in een superconditie gehad, anders hadden ze dit met hun duiven niet kunnen presteren. Dus alle respect voor de prestaties van deze liefhebbers met hun duiven.

Duivenvrienden
In het vorige verhaaltje op Het Marathonduivenjournaal kwam de belevenissen van onze duivenvriend Corné voorbij en die van onszelf. De prestaties van François en Romy van den Herik uit Tilburg mogen niet onvermeld worden, als ik over onze duivenvrienden schrijf. François is al jaren ziek en het wordt helaas steeds minder. In het begin van het seizoen hadden we samen nog wel een planning gemaakt voor dit seizoen. Maar zijn gezondheid belemmerde hem het goed uit te voeren. Romy zag ook in dat het op deze manier niet goed ging en heeft in overleg met haar vader een nieuw plan met mij gesmeed. De bedoeling was om de vliegploeg op te splitsen in een groepje voor Bergerac en een groepje voor Cahors (wat Perigueux werd). Op Bergerac gingen vier duiven mee. Duiven die op jonkies werden ingemand.
Op zondagochtendvroeg viel de eerste duif bij vader en dochter. Het bleek de eerste van heel Tilburg te zijn. Natuurlijk een fantastische prestatie en een geweldige opsteker voor vader en dochter. Verder was het een bevestiging dat het duivenbestand van hen over voldoende kwaliteit beschikt. Een goed teken voor het volgende seizoen.
De week erna … Cahors. Omdat voor het weekend van Cahors erg warm weer werd voorspeld, gingen de jaarlingen van deze ploeg naar Chateuroux en ging er slechts één oudere mee naar Cahors, wat Perigueux werd. Deze kwam net na de prijzen.

Nog even terug naar de eerste prijs-winnaar van Bergerac. Achter deze duif zit een bijzonder verhaal. Deze winnares is er één van een koppel blauwe duivinnen uit één nest. De vader van deze duivinnen is ‘Ollie’, een doffer rechtstreeks van ons. Uit een doffer van Piet Heikamp met een duivin van ons oude soort, waarbij de Top Witpen 15 erg dominant in de stamboom aanwezig is. De moeder komt van een liefhebber, waar François veel jongen van heeft gekocht en waar hij weinig succes mee gehad heeft. De moeder van deze blauwe duivinnen is de enige die bij hem een prijsje heeft gewonnen en later kwam ze ook nog met een gebroken poot thuis. Zij verdween uiteindelijk van het hok. Voor François genoeg redenen om nooit en te nimmer vertrouwen in deze blauwe duiven te krijgen. Hij nam ze als jaarling een keer mee naar Veenendaal om ze door mij te laten keuren. Nu ben ik geen keurmeester en duiven afkeuren is niet mijn ding. Ik geef hooguit grote gebreken aan, maar die zie je zelden (zag maar gerust nooit) bij duiven die van verschillende vluchten netjes zijn thuisgekomen. Deze duivinnen waren prima duiven in de hand. Geen enkele reden om ze vooraf ‘een kruisje’ achter hun naam te geven. Ik dacht zelfs power in deze duiven te ontdekken. Ik zei nog tegen mijn maat met een grote glimlach: ‘Het zou me niet verbazen als deze duifjes jou op een Barcelona-vlucht een mooie dag gaan bezorgen … maar ik geef geen garanties.’ Ik sprak François in die tijd elke dag en hij kon het niet nalaten deze blauwe duivinnen af en toe af te kraken. Vorig jaar op Limoges nog. De één vloog een klein prijsje en de ander was te laat. ‘Veel te kort … Limoges … voor deze duifjes’,  zei ik nog. In de week van inkorven van Bergerac was ik bij mijn Tilburgse vrienden en ik kreeg de duiven in de hand. Duiven zagen er prima uit … niet super … maar zeker goed genoeg. Echter één van de blauwe duivin stak er wel bovenuit. Ik zei tegen Romy: ‘Zet die blauwe duivin maar tweede en die donkere doffer eerste (omdat die meer ervaring heeft en al eens op tijd is geweest).’ Romy vertelde mij dat de ‘mooie’ blauwe duivin een nieuwe liefde heeft en misschien dat dit haar zo in vorm heeft gebracht. Dat zou zo maar kunnen.

Op zondagmorgen belde Romy mij dat zij de eerste melding van Tilburg hadden van Bergerac en bij de eerste 200 meldingen nationaal tegen ruim 16.000 duiven (dat werd uiteindelijk de 207^e nationaal van heel het concours). Fantastisch !!! ‘Die blauwe duivin zeker’, zei ik nog. Dat werd vanuit Tilburg bevestigt. En het was niet eens Barcelona! Mijn dag kon in ieder geval, net als die van mijn vrienden in Tilburg, niet meer stuk!

… wordt vervolgd …

Het bericht Duivensport … een hele mooie hobby … (deel 2) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

… Als het goed gaat!
Het is helaas ook weleens anders. In de duivensport verlies je nu eenmaal vaker, dan dat je wint. Dat geldt tenminste voor de verreweg de meesten van ons.
In dit deel gaan we kijken welke toppers bij Corné van Oeveren goed hebben gepresteerd en hoe de start van het seizoen bij Piet Westerlaken was.

Duivenvrienden
In één van de vorige delen heb ik wat geschreven over het seizoen 2018 van mijn duivenmaat Corné.
Hij won afgelopen seizoen verschillende vroege prijzen. In dit verhaal wil ik deze duiven aan u voorstellen:
‘De 523’ van 2016 won begin juni de 4^e Perigueux in afdeling 7 tegen 1.217 duiven. Deze doffer komt uit een doffer van Mark van den Berg (eigenaar comb. Verweij-de Haan). Zijn ouders zijn Inteelt Brive 1 met Inteelt Brive 2. De moeder komt van Arjan Beens en heeft vier geweldige grootouders: Mr. Beautiful, The Great Warrior, Miss Gijsje en ‘De 028’ van 2007 (5^e nationaal St. Vincent).
Een plaatsje lager op dezelfde vlucht zat ‘de 507’ eveneens van 2016. De vader van deze duivin is een zoon van ‘Blue’ (o.a. 23^e nat. Pau) van Arjan Beens met een duivin van Arjan met wederom vier toppers als grootouder: Rika, Mr. Bergerac, Snelle Jelle en Miss Sjaan.

Op de tweede Perigueux won Corné de 10^e prijs in sector 3 tegen 7.308 duiven. Voor deze prestatie is ‘Ravelijn’ verantwoordelijk. Een doffer van 2016. Zijn vader komt uit Messi en Sjarapova (soort van Gerrit Veerman) van Verweij-de Haan met een duivin van Arjan Beens. Deze duivin komt uit een doffer van Wim Derksen uit Almelo en een Hagens-duivin.
Op de laatste Perigueux had Corné, zoals in het eerste deel al is geschreven, wederom een mooie uitslag met 28 mee en 16 prijzen. De eerste drie zaten in de kop van de uitslag. Zijn eerste duif pakt de 5^e prijs in sector 3 tegen 2.888 duiven. Deze duif is ‘de 590’ van 2016. Het is een duivin en volle zus van de eerste duif van de eerste Perigueux (‘de 523’ van 2016).
De 14^e prijs van sector 3 werd gewonnen door ‘de 540’ van 2016. Deze rode duivin komt een doffer van Verweij-de Haan (zoon ‘Rossi’, die uit Sylvia van de fam. Van Houten komt). De vader is aangeschaft op de verkoop van Het Marathonduivenjournaal. Ook altijd leuk om te horen en natuurlijk te vermelden. De moeder van ‘de 540’ komt van Arjan Beens. In haar zit de Witbuik, Euro Diamond, Het Doorzettertje en Peter (van Peter Bruinenberg). Een ander kind van deze moeder stond in 2017 op teletekst van Perigueux.
De derde duif van de laatste Perigueux komt van Huib Bransen uit Putten.

De stroeve start van het seizoen bij Piet
Een andere hele goede duivenvriend is Piet Westerlaken. Zijn seizoen was nogal wisselend. Gelukkig was het slot bevredigend. Dat is een understatement trouwens. Piet speelt ‘niet op zondag’. Een keuze die hij met zijn hele hart en overtuigend heeft gemaakt. Als er een vlucht op zondag thuiskomt accepteert hij dat. Maar omdat hij niet meedoet, beleeft hij weinig plezier aan die vluchten. Het is wel een baalmomentje … vooral in dát specifieke weekend. Maar na enkele mooie ‘zaterdagvluchten’ is dat ook weer snel vergeten. Hij kent de gevolgen van zijn keuze en accepteert die uiteindelijk. In het begin van het seizoen liep het niet bij Piet. Er waren enkele vluchten op zondag en de vluchten die wel op zaterdag werden gespeeld, liepen ook niet goed. Hij speelde op weduwschap en afgezien van één mooie duif op tijd was het de eerste vluchten kommer en kwel. Op de trainingsvluchten ging het echter prima. Veel prijsduiven, vooral op de dagfond, maar op de vluchten waar het om ging, was het niet veel soeps. Ik heb wat geklaag aangehoord. Daar ben je trouwens ook duivenvrienden voor.

… wordt vervolgd …

Het bericht Duivensport … een hele mooie hobby … (deel 3) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

… Als het goed gaat!
In de vorige drie delen heb ik wat geschreven over mijn duivenvrienden Corné, Piet, François en Romy. Verder kwam het eigen seizoen ook nog voorbij. Het verhaal over dit seizoen van ons en deze duivenvrienden wordt hieronder afgerond.

Duivenvrienden
In het vorige deel ben ik begonnen over de matige start van het seizoen van mijn duivenvriend Piet Westerlaken. Hier gaan we verder …
Voor het seizoen begon, was het plan al om de laatste twee vluchtweekenden op het nest te spelen. Dus op Narbonne, Perpignan en Perigueux werden de duiven op een jonkie ingemand.
Op Narbonne werden vier oude duiven ingemand. De neststanden waren jonge duiven van 4 en 6 dagen oud. Alle vier de Narbonne-duiven wonnen prijs waarvan de eerste twee op de plaatsen 6 en 59 nationaal (tegen 3.082 duiven) zijn terug te vinden.
Een week later gingen er 12 jaarlingen naar Perigueux en 5 duiven (waarvan één jaarling) naar Perpignan. Op Perigueux haalden 6 duiven de prijzen waarvan 4 bij de eerste 150 in sector 3. Een prima resultaat! Op Perpignan won Piet de 13^e nationaal tegen 3.778 duiven.
Een mooi slot van een zwaar seizoen voor Piet !!!

De duiven die Piet een mooi slot bezorgden
Op Narbonne pakte Piet met zijn eerste duif op de 6^e plaats nationaal. De donkere doffer (‘De 84’ van 2013) komt voor 100% uit ons soort. De opa van vaderskant heeft de Black Giant en de Red Rising Sun als grootvader. De oma aan vaderskant heeft ook de Black Giant als grootvader en de Kleine Donkere. De moeder leverde twee mooie prestaties op Brive en Cahors en is een halfzus van Bella Donna (3^e nationaal Narbonne 2015). Ze heeft dezelfde moeder (dochter Jo, die een 1^e prijs op Bergerac won in het NIC). De vader van de moeder is Kleine Harold, wat een zoon is van De Deugniet en Zilverstar van Harold Zwiers.

59e nationaal Narbonne

De tweede duif op Narbonne won voor Piet de 59^e nationaal. Deze duivin van 2014 komt uit een ingeteelde doffer naar de Carteus Giant. Onze stamvader en vader van zeker 9 topduiven. Twee van deze toppers stonden op elkaar toen de vader van de 59^e nationaal eruit kwam. De zoon van de Carteus Giant won 19 prijzen op de marathonvluchten en de dochter van de Carteus Giant won 13 prijzen overnachtprijzen. De Carteus Giant is o.a. vader van Bella Donna (3^e nationaal Narbonne), de Vet Giant (11^e nationaal Brive), De Mooie 57 (14^e nationaal St. Vincent), Zonsondergang (1^e Fondunie 2000 en 26^e nationaal Bordeaux ZLU) en twee teletekstduiven bij Martin Jacobs uit Bennekom en Jan Hendriksen uit Ederveen. De moeder van de 59^e nationaal Narbonne is een rode duivin van 2007. Zij is een kleindochter van de Red Rising Sun en de Black Giant.
Een week na Narbonne won Piet de 13^e nationaal Perpignan. De duivin die dit voor elkaar kreeg was een twee-jarige nestduif van 2016. Zij is een dochter van de eerder genoemde 6^e nationaal Narbonne. Haar moeder is een kleindochter van Piets ‘701’. Deze doffer komt van Piets broer Hans Westerlaken uit Alblasserdam. Deze doffer won verschillende prijzen bij de eerste 25 nationaal.

13e nationaal Perpignan

Limoges
Inmiddels is Limoges achter de rug. We hadden 35 duiven ingemand. Deze duiven hebben bijna drie maanden stil gezeten. En zijn niet verder geweest dan Roye (324 km) en Pont St. Maxence (368 km). In de laatste drie weken voor Limoges zijn de duiven tweemaal meegeweest op de natour. En de duiven zijn zelf een paar keer naar Hank gebracht (57 km). Op woensdag werden ze ingemand bij het goedgeorganiseerde inkorfcentrum in Zetten. Op zaterdag kwamen onze duiven na tevredenheid terug. Zeker de eerste 20 duiven kwamen lekker vlot achter elkaar. Daarna stokte het. Dat was bij meer liefhebbers zo. Op zondag kwam er ook slechts één na (met een gebroken poot). Eigenlijk vreemd, dat de duiven zo slecht nakomen, maar misschien ook wel niet. Een aantal duiven van zaterdag kwamen gewond (metname dankzij aanvallen van een roofvogel) thuis en in dat licht is het misschien logisch dat de duiven niet goed nakomen. Het vliegseizoen voor de oude duiven zit erop. De oudste jongen zijn nu tweemaal meegeweest op de natour. De middelste jongen worden opgeleerd naar de taartvluchten toe. De jongste jongen worden in het najaar nog opgeleerd. En dan kunnen we weer met een mooie ploeg de winter in en toewerken naar het seizoen 2019.

Het bericht Duivensport … een hele mooie hobby … (deel 4 en Slot) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

De laatste jaren zagen we regelmatig de Combinatie De Gunst in de kop van de uitslagen op de Middaglossing. De prestaties van hun duiven werd sinds 2017 stabieler en beter. Ze nestelden zich tussen de gevestigde nemen van de diverse samenspelen, zoals die van de hele afdeling 8. Als je bedenkt dat deze combinatie pas sinds 2009 zich helemaal richt op deze vluchten, mag je deze entree tussen de kampioenen heel knap noemen. Achter dit succes zit een duivenfamilie die met zijn vieren sterk is en … nog veel belangrijker … de beschikking hebben over goede duiven. Hieronder staat hun verhaal over de duiven en de verzorging ervan.

De liefhebbers
De comb. De Gunst uit ’t Harde bestaat uit vier liefhebbers. Vader Jan (64 jaar, gepensioneerd betontimmerman) en moeder Ans (61 jaar, dierenartsassistent) samen met hun zonen Albert (39 jaar, voormalig stucadoor) en Aart de Gunst (33 jaar, salarisadministrateur). Nestor vader Jan heeft postduiven vanaf de begin jaren ‘80. Hij speelde het hele programma tot 2009. Daarna volgde de specialisatie in overnachtingsvluchten.
De eerste marathonduiven kwamen in 2009 van Bennie de Vries uit Bolsward. Deze kwamen uit 25 eitjes, die de familie De Gunst uit Bennies vliegploeg hadden aangeschaft. Dat betekende hun start op de overnachtvluchten. Bij deze duiven zat geen stamboom. Die vliegen ook niet … aan goede duiven heb je meer. De huidige stam bestaat voor een groot deel uit de duiven van Bennie de Vries aangevuld met duiven van Arjan Beens,  Comb. Vierhout, Nanne Wolff, Gerrit van Vilsteren, Aart Hup en Hein van Gurp.

De hokken en het seizoen
In de tuin van vader, moeder en hun twee zonen staat 15 meter duivenhok. Dit hok is in verschillende afdelingen verdeeld: Afdeling 1 is een vlieghok voor oude duiven … met in totaal 12 bakken. Afdeling 2 en 3 is voor de jaarlingen … hier is plek voor 22 koppels. Afdeling 4 en 5 is voor de  jonge duiven met ongeveer 100 zitjes. Tot slot afdeling 6 … dit is het kweekhok met plek voor 20 koppels. Hoe ziet jullie hok eruit? Verluchting e.d.? Albert: ‘Wij hebben bij alle afdelingen de voorkant open met rennen eraan. Alleen bij extreme kou of harde wind erop gaan de schuiven dicht.
Het seizoen wordt gestart met zo’n 60 tot 70 vliegduiven. Er zitten verder 15 kweekkoppels. Bij de duiven waarmee gekweekt wordt, wordt goed maal goed gekoppeld. De koppeling is relatief laat … eind april. Er wordt alleen op het nest gespeeld. De standen variëren van een week broeden tot grote jongen met eieren. Op de eerste vlucht dat een duif meegaat, zitten ze meestal op eitjes van 10 tot 12 dagen. De volgende vluchten maakt het niet zoveel meer uit. Als ze mooi zijn, gaan ze mee.
De oude duiven gaan mee op de vitesse en midfond met één nacht mand. Daarna blijven ze thuis tot de eerste marathonvluchten. De jaarlingen gaan mee tot en met de 2^e dagfondvlucht. De duiven die niet meer met de programmavluchten meegaan brengen we zelf één of twee keer per week naar Ede (ongeveer 50km). In 2018 zat de gang er gelijk goed. Het leek er gelijk al op dat de lijn van 2017 kon worden doorgezet. Vanaf mei gaat de verzorging stipt op tijd en beginnen de familie langzaam met opvoeren.

Kampioenschappen en mooie uitslagen
In 2018 werd de Comb. De Gunst 2^e aangewezen en onaangewezen in afdeling 8. In de Noordelijke Unie werden ze ook nog eens 4^e onaangewezen. De laatste twee jaren speelt de combinatie met de beste mee. Tot aan 2016 waren er incidentele succesjes, maar vanaf 2017 zit de regelmaat er in.
2017: 38^e Dax in sector 3 tegen 2.573 duiven 10 duiven mee en 9 prijzen (11^e in afdeling 8), 58^e Orange Noordelijke Unie tegen 5.067 duiven (12^e in afdeling 8) en 167^e Cahors Noordelijke Unie tegen 5.676 duiven (30^e in afdeling 8).
De mooiste uitslagen van 2018 in afdeling 8:
St. Vincent 16 juni, 9 mee 4 prijzen tegen 1.122 duiven:
9, 86, 174 en 258 (26^e in sector 3 tegen 2.726 duiven)
Dax 6 juli, 6 mee 4 prijzen tegen 958 duiven:
1, 38, 159 en 172 (2^e in sector 3 tegen 2.320 duiven)
Orange 13 juli, 10 mee 5 prijzen tegen 1.470 duiven:
20, 25, 54, 147 en 303 (66^e en 75^e in sector 3 tegen 3.527 duiven)
Bergerac 28 juli 10 mee 4 prijzen tegen 2.200 duiven:
28, 30, 213 en 381 (58^e en 61^e in sector 3 tegen 5.085 duiven)
Perigueux 3 augustus 10 mee 4 prijzen tegen 839 duiven:
5, 118, 121 en 162 (19^e in sector 3 tegen 2.888 duiven)

Een paar van de beste duiven
Comb. De Gunst heeft een topper in ‘de 831’van 2011. Deze duif won van de 18 maal zetten 16 prijzen. Deze duif wordt ‘De Klapper’ genoemd en is van het soort van Bennie de Vries. In 2018 won deze duif o.a. de 25^e Orange in afdeling 8 tegen 1.470 duiven (75^e in de sector 3).
‘Chepetto’ is de duif met de ring ‘de 832’ van 2014. Deze duif won dit seizoen de 43^e Limoges in afdeling 8 tegen 1.678 duiven en de 38^e Dax in afdeling 8 tegen 958 duiven. In 2017 won deze duif al de 38^e nationaal Dax in sector 3. Ook deze duif is 100% van het soort van Bennie de Vries.
‘De 877’ van 2014 is afkomstig van het soort van Nanne Wolff. Deze duif won dit jaar de 20^e prijs van Orange van de afdeling 8 (66^e van sector 3 tegen 3.527 duiven).
Eveneens van Nanne Wolff komt ‘de 771’ van 2015. Deze duif won de 50^e Perigueux in afdeling 8 tegen 2.662 duiven en de 28^e Bergerac in afdeling 8 tegen 2.200 duiven (58^e in sector 3 tegen 5.085 duiven).

… wordt vervolgd …

Het bericht Comb. De Gunst, ’t Harde, zet goede lijn van vorig seizoen door in 2018 (1) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Vorige week las u het eerste deel van het verhaal over de successen van Comb. De Gunst uit ’t Harde. Sinds 2017 gaan hun prestaties naar een hoog niveau, waarbij 2018 nog beter was dan 2017.  Ze nestelden zich tussen de gevestigde nemen van de diverse samenspelen, zoals die van de hele afdeling 8. Als je bedenkt dat deze combinatie pas sinds 2009 zich helemaal richt op deze vluchten, mag je deze entree tussen de kampioenen heel knap noemen. Achter dit succes zit een duivenfamilie die met zijn vieren sterk is en … nog veel belangrijker … de beschikking hebben over goede duiven. Vorige keer kon u lezen over de liefhebbers, het seizoen, de prestaties en heeft u kennis kunnen maken met enkele goede duiven. In dit deel leest u meer over onder andere de verzorging, nog enkele goede duiven en de beleving. Ik hoop dat u het met net zo veel plezier leest, als dat ik het geschreven heb …

De verzorging
De duiven krijgen voer van Beyers en wel de Koopman All in One-mengeling. Vanaf mei tot en met juli wordt het voer aangevuld (of zoals de familie zelf zegt: verrijkt) met pinda’s, snoepzaad en omega 3 olie van Nanne Wolff. De duiven worden in het vliegseizoen eens in de drie weken door deze dierenarts gecontroleerd. De duiven krijgen zo min mogelijk medicijnen, maar ook geen natuurproducten. De duivenmelkersfamilie: ‘We doen wel eens keer per week allicine (knoflookconcentraat) door het water. Verder krijgen de duiven elke dag vers een mineraalmengeling.’

De 544

Nog een paar van de beste duiven
‘De 525’ van 2016 is een kruising van de soorten van Arjan Beens en Comb. Vierhout. Deze duif won de 44^e Limoges tegen 1.678 duiven.
‘De 544’ van 2016 won dit jaar de 56^e Limoges tegen 1.678 duiven en de 1^e Dax tegen 958 duiven in afdeling 8. In de sector 3 was het goed voor de 2^e prijs tegen 2.320 duiven. De vader van deze kras-doffer komt van Arjan Beens. Uit een volle broer van Olympic Zara van Mark van den Berg met Blue Dream. De moeder van ‘de 544’ komt van Hein van Gurp uit Heino en is een kleindochter van Salvatore.
Een volle zus van ‘de 544’ is ‘de 575’ van 2016. Zij won de 30^e Bergerac tegen 2.200 duiven. Dit was goed voor de 61^e in sector 3 tegen 5.085 duiven.
De laatste goede duif was in 2018 de absolute topper. Dit is ‘de 804’ van 2015. De blauwe duivin won de 9^e St. Vincent tegen 1.122 duiven en de 5^e Perigueux tegen 839 duiven. In de sector 3 won hij de 26^e St. Vincent tegen 2.726 duiven en de 19^e Perigueux tegen 2.888 duiven.

Terug- en vooruitblik
Hoe kijken jullie in het algemeen terug naar het afgelopen seizoen? De Combinatie: ‘We hebben een super seizoen gehad, het gaat elk jaar beter!’ Wat zijn de mooiste zaken die jullie het afgelopen seizoen hebben bereikt? De Combinatie: ‘De 1^e NPO van Dax in afdeling 8. Welke doelen hebben jullie afgelopen seizoen niet bereikt die je wel graag had willen bereiken? De Combinatie: ‘Een echte goede reeks op een vlucht (zoals vorig jaar Dax … 9 prijzen van de 10).’ Hebben jullie een kweekkoppel die afgelopen seizoen als goed koppel boven is komen drijven? De Combinatie: ‘Nee, maar wel een kweekdoffer (de NL14-1489556) die met verschillende duivinnen goede jongen geeft.’ Wat zijn jullie doelstellingen voor het komende seizoen? De Combinatie: ‘Als we dit vast kunnen houden, zijn we dik tevreden.’ Welke duiven zijn jullie favorieten voor het komende seizoen? De Combinatie: ‘Chepetto 14-1617832 en de Geer 16-1214544 en natuurlijk onze beste van het hok, 15-1376804. Gaan jullie dingen anders aanpakken het komende seizoen ivm het vorige seizoen? De Combinatie: ‘Nee, daar is geen reden voor.’

De Klapper en Chepetto

De Beleving
De familie De Gunst beleeft de duivensport met veel plezier en gezelligheid. De Combinatie: ‘We zitten hier meestal met een man of 4 a 5 de duiven op te wachten.’ De duivensport is bij de Combinatie De Gunst deels een familiesport, maar de volgende (derde) generatie willen er nog niet veel van weten. Ze missen het geduld van het wachten op de duiven. Het mooiste van de duivensport is de aankomst van vroege duiven, volgens de duivenfamilie. Dat vinden ze geweldig en dat is het ook natuurlijk. Verder is het motiveren één van de mooiere onderdelen van de verzorging richting een marathonvlucht. Zeker als het dan ook nog eens goed uitpakt.

Tot Slot
In de jaren 2017 en 2018 kwam de Comb. De Gunst uit ’t Harde opzetten. Ze nestelden zich in die jaren tussen de grote kampioenen in groot verband. Vorig jaar wonnen ze het Criterium der Azen van de Marathon Noord en dit jaar waren ze onder andere 2^e Kampioen Middaglossing van Afdeling 8 GOU. Een goed resultaat tussen de vele specialisten in deze afdeling op deze discipline. Als er geen gekke dingen gebeuren, zullen we in 2019 wederom van deze combinatie gaan horen … daar ben ik van overtuigd. Nu is het eerst ruitijd voor de duiven en tijd voor de verschillende huldigingen. Vader, moeder en zonen De Gunst ik wil jullie danken voor de medewerking aan dit verslag en waarschijnlijk tot een volgende keer. Als de duiven en liefhebbers gezond blijven, zullen de prestaties zeker weer komen. Succes met het maken van het plan voor 2019!

Het bericht Comb. De Gunst, ’t Harde, zet goede lijn van vorig seizoen door in 2018 (2 en Slot) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Kampioenschappen zijn mooi om te halen. Mooie uitslagen geven eveneens redenen tot tevredenheid. Soms heb je van die jaren, dat je lijkt af te stevenen op het eerste kampioenschap van een grote competitie en dan gooit de laatste vlucht roet in het eten. Meer dan een paar liefhebbers zullen dit herkennen. Is daardoor het seizoen mislukt? Het zou dom zijn als je er zo over denkt. Het zal al de goede resultaten te niet doen en dat zou zonde zijn. Kampioenschappen zijn mooi, maar mooie uitslagen zijn vaak nog mooier. Dat laat immers de potentie van je hok zien. Hans en Jan Romijn uit Zuidland hadden een prima seizoen … alleen de laatste vlucht zorgde ervoor dat ze niet zo hoog eindigden in de kampioenschappen in groot verband. Als je je hand op de laatste vlucht legt, hadden ze een fantastisch seizoen met verschillende goede uitslagen en verschillende duiven in de kop van de uitslag. Redenen genoeg om trots op te zijn. En redenen genoeg om deze sympathieke liefhebbers aan de lezers voor te stellen.

De liefhebbers
Dit verslag gaat over de broers Hans (63 jaar) en Jan (68 jaar) Romijn uit Zuidland. Hans: ‘Ik ben als timmerman begonnen. Na het faillissement van het bedrijf waar ik toen werkt, ben voor nood bij de post gaan werken. Daar heb ik 27 jaar naar volle tevredenheid gewerkt. Daarna heb ik mijn beroep weer opgepakt als timmerman. Ik werk nu voor 2 woningstichtingen in Spijkenisse.’ Jan: ‘Ik heb gewerkt als stratenmaker. Eerst heb ik bij de gemeente Rotterdam gewerkt, daarna in Pernis en Zuidland. Ik ben inmiddels is gepensioneerd. Ik woon in Hellevoetsluis.’ In de jaren ’60 had Jan al duiven bij het ouderlijk huis van de familie Romijn. In dit huis woont nu Tom, de zoon van Hans. Tom heeft ook duiven en heeft een mooie kopprijs op Pau gepakt. Jan was in die jaren nog geen lid van een vereniging. Toen Jan in dienst ging zijn de duiven in de soep beland. Jan en Hans waren altijd bezig met duiven … duiven vangen in graanschuren en in kerken. Deze werden dan verkochten aan de kippenboer. Voor hen was het een sport als er een vreemde duif op dak zat, om hem in het donker via het raam van de slaapkamer met een vergiet te vangen. Hans’ eerste duiven waren tortelduiven. Die vlogen gewoon uit, maar de kat maakte daar een eind aan. Daarna kwamen de eerste ‘echte’ duiven via Kees Meerkerk. Hij stopte met de duiven. Er was een doffer bij van 1968. Hij was van het Horremans-soort via het kweekcentrum van ‘Futural’ uit Sprang Capelle. Hans: ‘Ik ben in 1971 lid geworden van P.V.Olympia In Zuidland en Jan in 1973. We vlogen in de beginjaren apart. Later zijn we een combinatie geworden. Ik weet nog goed dat we in het begin geen klok hadden … dus elke duif moest geklokt worden bij andere liefhebbers. Dat was rennen met de gummie. Je kreeg er gelukkig looptijd voor. Onze voorkeur ging al snel uit naar de vluchten met lange afstanden. Vooral Bergerac was onze favoriete vlucht. We hebben Bergerac vaak in de club gewonnen. Mijn eerste werkgever, Jaap van Meurs, had ook duiven. Hij was succesvol op de ZLU vluchten. Daar kwamen mijn eerste marathonduiven vandaan. Hij had duiven van Co Nipius uit Middelharnis … het kapstok-soort.’ Hans trouwde in 1976. Hij is toen in de Emmastraat gaan wonen. Voor die tijd stond het hok bij het ouderlijk huis. Na wisselende successen, is Hans in 1987 naar Jac Steketee gegaan. Daar schafte hij nieuw bloed aan. Hans: ‘Daar ben ik super mee geslaagd. In de club zeiden ze: Wat zijn dat kleine duifjes! … Dat hebben ze geweten.’ Via een collega bij de post, Henk Stander, kwam Hans aan een doffer van Piet Lazeroms. Samen met een duivin van Jaap van Meurs werden die gekruist op de Steketee duiven. Deze koppelingen brachten supers voort. In 1994 won  “Romario”  de 1^e nationaal Dax … 2^e snelste van het land. Drie weken later werd de 3^e nat Bergerac gewonnen … met een Steketee doffer. Hans: ‘Na de overwinning op Dax kreeg ik contact met Hans Dieter Rass uit Bedburg Hau bij Kleef. Hij was in 1993 nationaal winnaar van Barcelona in Duitsland. Hij maakte internationaal de 4^e. Hij maakte een zeer goede serie op die Barcelona. Hij had duiven van de soorten Van Wanroy en Aarden via de Groot Rombouts. Flintrop was een vriend van Hans Dieter en won ook een  eerste  nationaal Barcelona met ‘Eva’. Deze winnaars zetten zij samen. Daarvan kreeg ik een jong. Deze duivin werd mijn stamduivin. Zij werd ‘Atlas’ genoemd. Deze duiven kruiste ik met duiven die ik gekregen had van Toni Kern uit Middelharnis, nadat wij een duif van hem opgevangen hadden. Ik weet nog goed toen ik in een wijk in Spijkenisse de post liep. Bennie de Blok en Wijlen Henk Kievit waren aan het werk in een lege woning. Zij waren echte Barcelona-liefhebbers. Ze maakten mij zo gek, dat ik zei: Ik zal ook een paar duiven meegeven op Barcelona. Dat was in 2001. Ik dacht dat ik rond half één klokte. Het was mijn ‘Inktvlek’. Ik belde Henk op: Ik heb er één!!! Ik maakt de 69e  nationaal en de 96e internationaal … ik was in de wolken. Heb 5 Barcelona vluchten mee gedaan en miste nooit mijn prijs. De ‘Inktvlek’ speelde 4 prijzen en was de 13^e beste Barcelona duif.’

Een paar goede duiven
‘De 027’ was de beste doffer in 2017. Hij werd 23^e beste duif ZLU met drie prijzen. Dit jaar is hij uitgeschakeld door twee maal gepakt te zijn door roofvogel. Hij kwam twee keer de ander dag gewond thuis. Het is een echte kanjer. Hij gaat nu naar de kweek. De vader is hun oude soort: Hans Dieter Rass, Jac Steketee en Toni Kern’s nationaal winnaar van St Vincent (via Paul Niemeijer uit Rotterdam). De moeder komt rechtstreeks van Hans Groenendijk, uit de lijn van ‘de 80’ en ‘de 81’. Zij zit nu hier op het kweekhok. De drie Pau broers waren ook toppers. Zij vlogen op Pau alle drie bij de eerste 100 nationaal op dezelfde vlucht. Deze komen uit een doffer van Gerard Dekker. Hij komt uit zoon ‘Sinterklaas’ (lijn Batenburg/Hans Knetsch). De moeder komt van Cees Berkelaar (lijn Leo Kouters/ Gebr Bruggemann).
De volgende topper is de NL2016-1491268 … ‘Casanova’ genaamd. Deze doffer komt van de grote kampioen Hans Groenendijk uit Sommelsdijk. Hij werd Keizer Kampioen 2018 SNZH en Afd 5 Zuid Holland. Vader komt de lijn van ‘de 80’ en ‘de 81’. Deze duiven waren supers op de middaglossingen en ook nog eens super kweekduiven. De moeder komt van van Cas de Graaf via H. van Agtmaal (kleindochter ‘Escobar’). ‘Casanova’ won in 2018 de 14^e nationaal Bordeaux tegen 3.521 duiven, 12^e nationaal Bergerac tegen 3.090 duiven en 246 nationaal Dax 2171 duiven. Hij was 28^e nationaal asduif over twee vluchten.

De verluchting

Het hok
Hans en Jan hebben een prachtig hok. Hans: ‘Ons hok is opgebouwd van een garage. Het is 7 meter lang en 4 meter breed. ik heb deze garage voor gedeelte omgebouwd. Boven zitten de vliegduiven, beneden de 12 koppels vasthouders en een vijftig tal jongen. De indeling van het hok is al vaak veranderd,maar zo als het nu is, bevalt het goed. Met de ervaring van vele jaren, geef ik mijn oren en ogen goed de kost. Het beste neem ik mee voor de aanpassingen aan mijn eigen hok. Eén van een goede verbetering zijn de schuifrekken in het vlieghok. Zodoende heb ik een looppad voor de afdelingen. Zodoende hebben we meer controle over je duiven. De verluchting boven kunnen we met schuiven regelen en met klapraampjes. In de zomer verf ik de ramen met witkalk. Als het te droog is, geef ik het bad in het hok. Ook zijn er twee rennen gemaakt … één voor de jonge duiven en één voor vasthouders. Bij de jonge duiven hebben we een drinkgoot aan de buitenkant van het hok, zodat ze leren drinken. Als voorbereiding op het drinken in de reismand.

De loopgang voor de afdelingen

… wordt vervolgd …

Het bericht Familie Romijn, Zuidland, hebben een mooi seizoen achter de rug (deel 1) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Het is inmiddels oktober. We zijn nog een beetje aan het africhten. Echter het weer laat het vaak niet toe.  We hadden in de planning om mee te doen met de taartvluchten. Het is er uiteindelijk niet van gekomen. We zijn nu de jonge duiven zelf gaan africhten.
We zijn met africhten met de jonge duiven in Wageningen begonnen … bij de Blauwe Kamer, daarna naar Alphen en toen naar Hank. Met de africhting bij Hank waren we er een stuk of acht kwijt. Het ging erg moeizaam. Al was ik heel erg blij verrast. Dit kwam doordat bij thuiskomst één van de Poolse duiven al op het dak op ons zat te wachten. Tot nu toe hebben we beide Poolse duiven nog over kunnen houden. Ik kijk er naar uit om volgend jaar met ze te gaan vliegen en ik lach me rot als we er nog een prijsje mee kunnen winnen.

Op de terug weg van het africhten doen we altijd een bakkie met een gevulde koek bij de benzine pomp een vast ritueel. Toen we net aan het bakkie zaten, appte Jaco dat hij nog extra eitjes voor ons had en de jongen waren bijna rijp. Echt zo leuk! Hij had me midden in het seizoen ook al twee eieren gegeven uit een goed koppel van hem. Toen de jongen net een paar dagen oud waren, zijn ze dood gevochten. Ik had ze bij mijn witte bruidsduiven eronder gelegd, die hebben ze netjes uitgebroed. Het zijn vitesseduiven en die zijn erg pittig. Ze vechten wat meer dan fondduiven met als resultaat twee dode jongen. Ik vond het zo erg … Jaco vroeg hoe het met de eieren gegaan was. Ik heb er niet omheen gedraaid en gewoon eerlijk verteld dat het mis gegaan was. En nu verraste hij me met jongen en eieren.

Er belde op een dag een meneer op uit Nieuwegein die had een duif van ons opgevangen. We zijn het duifje gelijk de dag erop gaan halen. De voordeur stond open en ze hadden een tuinhekje, ik zette de auto aan de kant van de weg en Cor liep erheen. Hij stapte over het hekje en gelijk kwam er een pitbull op hem afgerend met gelukkig een kwispelende staart. Ik keek er naar met een glimlach. Oooh wat was ik blij dat Cor die duif op haalde en ik veilig in de auto zat. De pitbull was heel blij en bleef een beetje tegen Cor op springen en Cor duwde hem steeds een beetje subtiel van zich af. De baas kwam naar buiten op de korte broek en bloot bovenlijf, grijs haar met een paardenstaart en een peuk op zijn lippen. Ik aanschouwde het tafereel en keek er met genot na. Blijkbaar hadden ze elkaar heel veel te vertellen. Het leek erop dat ze elkaar al jaren kende. Zoveel verschillende mensen, maar allemaal met dezelfde liefde voor de sport. De duivenwereld is klein want deze duivenmelker kende weer een hele goede maat van Cor.

Afgelopen vrijdag belde de lieve meneer ons weer … hij had een duifje opgevangen. Ik was super verbaast: “Zit hij weer bij u op het hok ? Cor had hem speciaal een extra ringetje om gedaan zodat hij deze even thuis zou laten.“  “Ik vond het al zo raar”, zei die meneer, “Deze heeft twee ringetjes om en die ik van de week opving maar ééntje.“ De duif is vanuit Ede weer naar Nieuwegein gevlogen. Hij had het denk ik erg goed gehad bij deze duivenmelker. Nu gaat zijn vrouw zaterdag naar Veenendaal  of we elkaar daar konden ontmoeten om even de duif weer aan te nemen. Ik kon helaas niet want ik had een bruiloft waar ik met mijn bruidsduiven heen moest. Zijn vrouw zou de duif dan wel in Veenendaal los laten zaterdag. Zondagmiddag kwam hij weer aangevlogen. Ik heb meneer de duivenmelker gebeld en heel erg bedankt voor de goede zorgen. De duif komt uit een heel goed koppel. We willen hem dus heel graag nog een extra kans geven. Nu maar een poosje binnenlaten in de hoop dat hij blijft.

Dit was weer een verslag van mijn belevenissen … tot de volgende keer!

Groetjes,
Ineke

Het bericht Dagboek van een Duivenmelkster (8) … africhten in oktober en andere belevenissen verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Het Marathonduivenjournaal promoot met verslagen, verhalen en columns de Marathonduivensport. De Marathonduivenjournaaldag is daar een belangrijk onderdeel van geworden. De verkoop, die de kosten (deels) dekken van ons internetmagazine, is een belangrijk onderdeel van deze dag. Daarnaast is er ruimte voor verkopers van duivensportproducten om hun producten te promoten. Wat zeker belangrijk is de onderlinge ontmoeting van de duivenliefhebbers. Mensen maken afspraken om samen te kweken, duiven te ruilen en elkaar te bezoeken. Hoe mooi is dat! Ook zijn de eerste successen gemeld met nazaten van de aangekochte duiven van 2015. Geweldig toch !!!

Ook dit jaar gaan we onze Marathonduivenjournaaldag in Soest houden bij P.V. ‘Soest’ aan de Oostergracht in Soest.
Het voorlopige programma ziet er als volgt uit:

Tussen 10.00 uur en 11.00 uur … duiven aanleveren en in de kooi zetten
Vanaf 11.00 uur tot 13.00 uur … duiven bezichtigen (kooien zitten dicht en worden door de commissie op verzoek geopend)
Verkoop start om 13.00 uur … halverwege zal er een korte pauze zijn
De laatste duif zal rond 15.00 uur verkocht worden

Daarna is er nog volop tijd voor gezelligheid en een verloting

Zet 24 november vast in uw agenda !!!

Het bericht Vooraankondiging Marathonduivenjournaaldag 24 november 2018 verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

De naam Martin de Poorter uit Sluis klinkt vertrouwd in de oren. De kenners van de uitslagen op de grote fond weten dat we hier te maken hebben met een topliefhebber. We zouden bijna vergeten dat deze nieuwe veertiger nog maar 5 jaar op de marathonvluchten bezig is. Als we zien wat hij metname de laatste 4 seizoenen heeft neergezet is dat bijzonder knap. De basis van zijn stam zijn dan ook hele goede … zeg maar gerust … uitzonderlijk goede vliegduiven. Het mooie van deze duiven is, dat ze ook nog eens een goede nakweek geven. Als deze twee elementen samen komen, dan heb je een hok met kwekers waar regelmatig goede duiven uit komen rollen. Er zit namelijk wat achter. In 2018 leverde dat voor Martin een goed en stabiel ZLU-seizoen op. Op de meeste vluchten was hij met één of meerdere duiven terug te vinden in de nationale top 100. Hij begon sterk op Pau en eindigde als klap op de vuurpijl met een topnotering op Perpignan. Hoog tijd om Martin in het zonnetje van een verslag te zetten.

De liefhebber
Dit verhaal gaat over het seizoen 2018 van Martin de Poorter (40 jaar) uit Sluis (Zeeuws-Vlaanderen). In het dagelijks leven is hij Adviseur Openbare werken & BGT. Martin komt uit een echte duivenfamilie. Martin: ‘Vier ooms van mij hadden duiven. Ik ben in eerste instantie begonnen met pauwstaartjes. Door middel van wat aanvliegers is het balletje in mijn jeugd gaan rollen richting de postduiven. Ik heb eerst de programmavluchten gespeeld. De nadruk lag toen bij de midfond- en dagfondvluchten. Vanaf 2013 vlieg ik enkel nog de marathonvluchten met ochtendlossing. Dus zijn eigenlijk alleen de ZLU-vluchten. De programmavluchten worden enkel nog als voorbereiding gezien en gebruikt. Ik heb mijn huidige kolonie grotendeels gevormd rondom Rainman, New Rainman en Levi. Deze duiven en hun kinderen zijn gekruist met het beste wat er rondvliegt op de duivenmarathonvluchten in Nederland. Hieruit probeer ik een stam te formeren voor de marathonvluchten met ochtendlossing tot en met Perpignan. Voor Barcelona wordt met enkele specifieke duiven/lijntjes gewerkt. Met recente inbreng probeer ik de komende jaren een wat bredere ploeg voor deze vlucht te formeren.’

De uitslagen op de ZLU-vluchten in 2018
23 juni Pau tegen 3.551 duiven, 16 mee 8 prijzen: 36, 42, 58 enz.
29 juni Agen jaarlingen tegen 4.776 duiven, 31 mee 8 prijzen: 36, 242, 526 enz.
29 juni Agen Oud tegen 5.754 duiven, 9 mee 4 prijzen: 326, 753, enz.
7 juli Barcelona tegen 3.912 duiven, 3 mee 1 prijs: 144
13 juli St. Vincent ZLU tegen 2.570, 14 mee 2 prijzen: 60 en 198
19 juli Marseille tegen 2.750 duiven, 4 mee 2 prijzen: 132 en 651
27 juli Narbonne tegen 3.082 duiven, 8 mee 5 prijzen: 40, 141, 279 enz.
3 augustus Perpignan tegen 3.778 duiven, 14 mee 3 prijzen: 22, 98 en 734
Vijf van de acht vluchten had Martin één of meerdere duiven in de top 100 van de nationale uitslag. Dit waren er acht ‘top-100-duiven’ in totaal. Precies een derde deel haalde prijs. Dit is prima, want Martin test zijn jonge vliegers ook op deze vluchten. Er is geen voorselectie op de afdelingsvluchten.

De stamopbouw
Waar heb je je stam mee opgebouwd, Martin? Onze topper uit Sluis: ‘ ‘Rainman’ en ‘New Rainman’ werden als jonge duif uitgezocht en aangekocht bij BDS Team. Levi kocht ik samen met sportvrienden AP Overwater en Piet de Vogel van Aad Kuyt. Ik heb mijn huidige kolonie dan ook grotendeels gevormd rondom deze drie duiven. Deze duiven zijn gekruist met het beste wat er rondvliegt in Nederland op de marathonduivengebied.
‘Rainman’ won nationaal St. Vincent bij Martin in 2012. De kwekers, BDS Team kweekten deze doffer uit twee duiven van de Belgische topliefhebbers André en Rudi Desaer. De vader is ‘Monty 047’. Deze doffer won o.a. de 11^e nationaal Montauban tegen 6.654 duiven en de 34^e nationaal Souillac tegen 7.039 duiven. De moeder is ‘Blue Angel. Ze is de moeder van verschillende goede vliegers. Naast ‘Rainman’ is zij ook de moeder van ‘Joëlla’, de winnares van Nationaal Agen tegen 9.818 duiven.  ‘Blue Angel’ komt uit een doffer (‘De Perigueux’) die o.a. de 6^e nationaal Perigueux won. ‘De Perigueux’ stond gekoppeld tegen een kweekduivin van Gaby Vandenabeele. Zij komt weer uit ‘De Turbo’ en ‘Black Beauty’.
‘New Rainman’ won bij Martin de 1^e Bergerac Ochtendlossing in de afdeling Zeeland als tweejarige duif. Als jaarling won hij al de 9^e nationaal Agen in de ZLU. Hij is ook aangeschaft bij Team BDS. Deze topdoffer is een halfbroer van ‘Rainman’. Ze hebben dezelfde vader, afkomstig van Antoine en Rudi Desaer, ‘Mont 047’. De moeder komt van Norbert Ally. Ze is een volle zus van ‘Shumi’. Deze duif was Belgische Asduif. Het koppel waar deze duiven uitkomen zijn ‘Ullrich’ en ‘Blesse’, twee duiven die zelf goed hebben gevlogen en die dus ook goede nazaten hebben gegeven.
‘Levi’ is de derde basisduif van de stam van Martin. Deze doffer is gekweekt en gespeeld door Aad Kuyt. Deze doffer won in 2010 bij Aad de 4^e nationaal St. Vincent in sector 2 en in 2013 de 1^e nationaal St. Vincent in de ZLU. Deze doffer kocht Martin aan samen met Piet de Vogel en AP Overwater. De vader van ‘Levi’ was Asduif Zware Fond in het NIC. Hij komt uit een doffer van Hans Knetsch (Zoon Fiets) met een Florizoone-duivin. De moeder van ‘Levi’ is gekweekt door Wim Schadde. In deze duivin zit veel Barcelona-bloed. Opa van moederskant is 50% van Hans Knetsch. Deze opa won de 15^e nationaal Barcelona. De oma van moederskant komt van Willem van der Velden uit Boskoop. Over Barcelona-toppers gesproken.
Uit deze duiven probeert Martin een stam te formeren voor de ZLU-vluchten tot en met Perpignan. Voor Barcelona wordt met enkele specifieke duiven/lijntjes en zeer recente inbreng de komende jaren gewerkt aan een wat bredere ploeg voor deze vlucht.
De andere lijnen die we tegenkomen in de prestatieduiven zijn onder meer van Cor de Heijde (Inteelt Don Michel), Batenburg-van der Merwe, Arjan Beens (zoon Snelle Jelle met Miss Sjaan), Wim Kerkhove, AP Overwater, Mark van den Berg, Verweij-de Haan, Gyselbrecht (o.a. De Van Houten-duiven), Eduard Ulijn, Ko van Dommelen en Piet de Vogel.

… wordt vervolgd …

Het bericht Martin de Poorter, Sluis, en zijn goede seizoen op de ZLU-vluchten (1) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Vorige week heeft u op Het Marathonduivenjournaal kennis kunnen maken met Hans en Jan Romijn uit Zuidland. Ze hebben een prima seizoen gedraaid op de middaglossingsvluchten. Dit deden ze op een mooi hok. U heeft kunnen lezen over de liefhebbers, een paar goede duiven en het hok. In dit deel wordt er verder ingegaan op het afgelopen seizoen en worden wat goede duiven voorgesteld. Lees gerust verder …

Afgelopen seizoen
Het afgelopen seizoen hebben de mannen een goed seizoen gehad. De laatste vlucht was helaas minder, zodat de kampioenschappen minder goed waren. Eigenlijk geven de kampioenschappen door zo’n matige vlucht een slechte afspiegeling van het hele seizoen. Jan en Hans treuren er verder ook niet om: ‘We hebben de laatste jaren veel geïnvesteerd in betere duiven. Dat gaat nu zijn vruchten afgeven. We hebben goede vluchten gehad. Het kampioenschap is voor ons niet het hoofddoel. We proberen om vroege duiven te spelen. Het is verder ons doel om een keer op het podium te komen bij de ZLU.’ Deze kampioenschappen werden wel gehaald: In het NIC Hellevoetsluis aangewezen en onaangewezen kampioen, het samenspel Zuid-Hollandse eilanden  6^e onaangewezen en 3^e aangewezen, Fondclub de Glazenstad 9^e onaangewezen, 3^e aangewezen en 5^e duifkampioen en Samenspel Noord en Zuidholland 7^e keizer Westlandse Marathon en 12^e duifkampioen.

Een paar Agen- en Bergerac-toppers
Een goede jaarling is ‘Bleu Roman’, de 2017-1266104. Zij won de 17^e nationaal Agen tegen 3.783 duiven. Deze blauwe duivin was aangelopen met een andere duivin die van een vlucht achter bleef. Ze zat toen op eieren. Hans: ‘Ik zag dat ze na enkele dagen er afliep. Toen heb ik er snel een jonkie ondergeschoven. Ze nam het jong aan met dit resultaat. Ze is geklokt om 5.51 uur. Motivatie is heel belangrijk voor vroege duiven. Ze is een zusje won de 2^e nat Bergerac. Haar vader komt van Bert Saarloos en haar moeder van Marco Meijer. Dit is een super kweek koppel. Vooral de duivinnen op nest. Het liefst twee duivinnen als koppel. Het zusje wat de 2^e nationaal Bergerac tegen 3.090 duiven is ‘Dark Soraya’. Het is ‘de 063’ van 2017. Ze was de eerste van Zuid Holland en de 5^e snelste van heel Nederland tegen meer dan 16.000 duiven. (zie hoofdfoto)
Hans en Jan: ‘Het is geweldig om mee te maken om duiven in het donker klokken. Verleden jaar ook al met ‘Dark Roman’ op Bergerac. Hij won de 12e nationaal. Hij komt uit een doffer van Piet de Vogel met een duivin Gerard Dekker. Op deze Bergerac was het weer raak met ‘Dark Soraya’. Ik schrok rond 5 uur wakker en keek naar de nok van het hok en zag een duif zitten … met weinig kleren aan ging ik naar beneden. Met zacht geroep reageerde de duivin en werd om 5.06 uur geklokt. Wat een belevenis! Dit soort dingen maakt de hobby zo mooi!

De Stamopbouw
Hans en Jan Romijn hebben hun stam rondom een paar duiven opgebouwd. Van Gerard Dekker (Kweekhok GeMaDe) uit Assendelft hebben de mannen uit Zuidland een duif van ‘Zoon Sinterklaas’ (Batenburg maal Knetsch) met een duivin van Cees Berkelaar ( Leo Kouters maal Gebr. Brugemann). Via Gerard Dekker komen ook een doffer en duivin van het soort van ‘Katsu’ van de cpmb. Boogaard-van Buuren. Verder is bij de familie Romijn een doffer te vinden van Bert Saarloos uit de lijnen Arie, Witpen Barcelona en ‘Zus Ika’ van Noël Peiren. Dan komen we bij een duivin van Marco Meijer. In deze dame zien we vadetr Felle, Zoon Blue Diamond en de Wonderschone van J.D. Moed. De inbreng van duiven van Albert van het Hooft uit Pernis mogen niet onvernoemd blijven. Van hem zijn er wat nazaten van o.a. ‘De Bleu Arrow’ (2^e nat St.  Vincent van Bert Saarloos) naar Zuidland gekomen. Van Hans Groenendijk zitten er nazaten van de 80 en 81. Van Paul Niemeijer komen er duiven van hun eigen oude soort gekruist met duiven van Hans Groenendijk. De laatste aanwinsten komen van John van der Krogt (De ‘Montar-lijn’ van J.Roelofs), van Marlon Kok (uit zoon ‘082’, een van zijn beste vliegduiven dit jaar) en Hans Groenendijk (zoon uit zijn Beste kweker … ‘de 47’).

Het verloop van het seizoen
Het seizoen wordt gestart met 20 koppels. Hans: ‘Vroeger speelde ik alleen met de weduwnaars. De laatste twee jaar zijn daar de duivinnen bijgekomen. Dat is ons heel goed bevallen. De bedoeling was de duiven op weduwschap in spelen en dan later te koppelen. De duivinnen kwamen zo goed, dat we pas de laatste twee vluchten de duiven gekoppeld hebben. De laatste vlucht was de minste. Ze vielen te vroeg in de rui. Dat is een verbeterpunt voor volgend seizoen. De jongen worden in het geboortejaar weinig opgeleerd. De mannen hebben daar te weinig tijd voor. Het zou wel beter zijn. Nu ga ik ze de tweede week van september opleren. Als het weer toelaat.

De Kweek
Hoe zetten jullie de koppels samen? Hans: ‘Vroeger deed ik meer inteelt en nu meer kruisen. Dat laatste geeft voor het vliegen veel meer succes. Voor de kweek kruisen we het liefst twee bewezen ingeteelde lijnen. Hoe je het ook doet: Goede kweekduiven zijn dun gezaaid! De selectie is de laatste jaren veel strenger. We keuren nu meer op bouw … de meeste goede duiven zijn goed gebouwd. Vaak komen de jongen uit goede kweekkoppels altijd mooi op en verspeel je er weinig van. De koppels die niets bruikbaar geven gaan er snel uit. Heel belangrijk om het kweekhok op peil te houden. We hebben trouwens 12 kweekkoppels.

De verzorging
De duiven krijgen voer van Mariman. In het seizoen is dat de vliegmengeling en Lond Distance van Beyers. Hieraan wordt extra snoepzaad en TOVO toegevoegd. De duivinnen krijgen in het begin een lichtere mengeling en naar de vluchten toe wordt het voer zwaarder. In winter is het Rui-Winter van Mariman. In het water krijgen de duiven het hele jaar Bio Lugocol (twee dagen per week). In de winter komt daar biergist, knoflook, eivoer en Naturaline bij. Tegen het geel wordt BS van de Weerd en Belga Magix gegeven. Voor het seizoen krijgen ze een kuurtje BS van vijf dagen en na de vluchten één dag BS. Dit seizoen hebben ze een keer een kuurtje van de luchtwegen gehad … Orni-speciaal van De Weerd. Bij De Weerd worden de duiven ook gecontroleerd voor het seizoen begint. Na de laatste overnachtvlucht krijgen de duiven geen medicamenten meer. De duiven moeten weerstand opbouwen. En er moet streng geselecteerd worden … ook op gezondheid.

… wordt vervolgd …

Het bericht Familie Romijn, Zuidland, hebben een mooi seizoen achter de rug (deel 2) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Ik zie de winterperiode voor me als drie periodes:

1. Rui
2. Rust
3. Voorbereiding op de kweek

Een aantal liefhebbers heb ik deze vragen voorgelegd:

1. Wat voer je in deze periodes voor mengeling?
2. Vul je dat nog aan met andere zaden zoals lijnzaad en/of onkruidzaad?
3. Worden de duiven gekuurd of geënt in één van deze periodes? Zoals bijvoorbeeld tegen paratyphus?
4. Geef je nog natuurproducten in de winter ter ondersteuning?
5. Wat is volgens jou heel belangrijk in deze drie periodes?

In deze editie is het de beurt aan Rik Ros …

Het verhaal over de rui-periode van Rik Ros uit Lekkerkerk

Voor mij begint de rui/rustperiode gelijk na de laatste nalijn-vlucht, dat is bij ons half september. De oude vliegduiven evenals de bevlogen jonge duiven gaan dan niet meer los en blijven tot eind februari binnen.

Ik heb wel een ploeg laatjes die zoveel mogelijk losgaan. Ik wil deze groep spelen vanaf de eerste oude duivenvlucht. Deze krijgen dan volgend jaar zoveel mogelijk vluchten en dan kunnen zij als 2-jarige naar de overnacht. Bovendien heb ik nu een ploegje van 15 duifjes welke ik ga inkorven op de taartvluchten in Oudewater. Deze moeten daar 3 keer mee en dan is het ook rust voor deze duiven. Deze 2 ploegen laat ik nu verder buiten beschouwing.

Het eerste wat ik doe rond half september is het selecteren van mijn vliegduiven. Oude duiven (ook jaarlingen die 2 maal op de overnacht hebben gestaan) moeten prijs hebben gevlogen anders gaan ze eruit. Er zijn dan geen excuses. Als er veel vertrouwen in een duif is, maar er is bijv. een aanvaring geweest dan wil ik dit principe loslaten. De jonge duiven selecteer ik altijd voordat zij meegaan op de vluchten. Wat deze periode goed doorkomt mag dan blijven. Dit jaar zijn er ook oude duiven uit gegaan die wel prijs vlogen maar niet vroeg genoeg. Een oude duif in vorm (ik had best een goed seizoen) moet ook een goede uitslag kunnen vliegen anders heb ik er niets aan.

Als de selectie achter de rug is gaan de broedhokken half dicht maar blijven de duiven wel bij elkaar. Ik heb nooit last van eieren. In de voerbakken gaat een ruimengeling (Mariman of Beijers, net wat in de voerwinkel voorhanden is) met extra snoep, P40, pinda’s en gerst. De komende periode zal het aandeel gerst steeds groter worden, na de rui is dit maximaal ongeveer 40 %. Uiteraard iedere dag is voldoende grit op het hok. Daar zal ik zeker niet op bezuinigen.

De duiven probeer ik ook 1 keer per week  te laten wassen. Ik moet wel zeggen dat de beste duif die ik ooit heb gehad nooit wilde wassen en dat maakte toen dus geen verschil.

In het water 1 dag in de week Forta Vita van Travipharma en 1 dag vitamine. Bij de jonge duiven geef ik 1 dag in de week dan ook nog colinol (DHP). Dit tot de fles op is, de rest heb ik eerder dit jaar aan de jonge duiven gegeven.

In de maand november geeft ik dan een paratyfuskuur van twee weken. Ieder jaar geef ik een ander product. De fles Para Stop van de Weerd heb ik al staan dus dat gaat volgende maand in het water. Enten doe ik niet … ik volg daarin het advies van de Weerd.

Verder geef ik het komende half jaar geen medicijnen.  Uiteraard heb ik wel het e.e.a. in huis want als ik iets zie aan m’n duiven dan grijp ik in. Een enkel nat oogje laat ik uitzieken.

Zo ga ik op weg naar eind december en dan zal ik mijn kwekers koppelen. De vliegduiven koppel ik pas de 3^e week april zodat ik de eerste overnachtvlucht op het eerste jonkie jong kan spelen. Nu dus lekker rustig op de hokken!!

Ik ben in deze periode ook voorzichtig met het bijplaatsen van aangekochte duiven/versterkingen. De duiven zitten nu op het hok binnen een vast milieu, nieuwe duiven kunnen dit proces verstoren met ellende tot gevolg. En versterking haal ik trouwens pas bij als ik deze heb kunnen beoordelen, een stamboom koop ik niet.

Het belangrijkste in deze periode is wat mij betreft de selectie. Ik merk bij hokbezoeken dat veel liefhebbers dit uitstellen of niet weten hoe zij dat moeten doen. Zorg dat je een plan hebt. Kwekers ouder dan 3 jaar die niets hebben gegeven en oude vliegduiven die de uitslag niet hebben gehaald moeten er in principe uit!! Ik ben er van overtuigd dat dit de manier is om sterker te worden, het voer e.d. zijn dan bijzaak. Heb je duiven en is prijsvliegen geen drijfveer laat dan alles zitten en geniet van je duiven.

We kennen  allemaal het gezegde het gaat om goeie en …

Uit goeie komen goeie.

Succes allemaal!

Het bericht De Rui- en winterperiode verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.

Afgelopen week heeft u deel 1 kunnen lezen over Martin de Poorter uit het Zeeuwse Sluis. U heeft over zijn start als duivenliefhebber kunnen lezen. Zijn overstap in 2013 naar de marathonvluchten. Hierbij hebben de ZLU-vluchten een dusdanige voorkeur gekregen, dat hij de laatste jaren alleen deze vluchten ‘om het echie’ speelt. Hij heeft zijn huidige vliegploeg opgebouwd rondom drie topduiven. Dit zijn ‘Rainman’, ‘New Rainman’ en ‘Levi’. De eerste twee hebben bij Martin grootse overwinningen behaald en de laatst genoemde duif won bij Aad Kuyt de 1^e nationaal St. Vincent ZLU. Tegen deze doffers zijn goede duiven van verschillende liefhebbers geplaatst en dat leverde een nieuwe generatie goede duiven op. Deze duiven lieten in 2018 zien dat ze goed van kwaliteit zijn en in vorm waren. Martin vloog acht maal bij de eerste 100 van de ZLU. Hoe het seizoen verliep leest u onder andere hieronder …

Het hok en de kweek
Martin vertelt: ‘Ik heb de beschikking over 2 hokken met een totale lengte van 14 meter. Aan de achterzijde van deze hokken zijn de kweekboxen gemaakt inclusief 2 Volières. Het vlieghok is verdeeld in 4 afdelingen voor de nestduiven en 2 afdelingen voor de jonge duiven. Het hok is weinig of niets aan veranderd sinds het er vanaf 2006 staat. Het is een standaard hok van DUMO. De enige grote verandering zijn de ruime volières ervoor. Deze worden voornamelijk gebruikt om de winterperiode te overbruggen. Afgelopen zomer werden ze ook gebruikt tijdens de hittegolven om meer zuurstof op de hokken te zorgen. Een punt van aandacht dit jaar was de langdurige warmte en de daarmee de droogte op de hokken die ermee gepaard ging.  Metname die langdurige extreme droogte zorgt voor irritatie van de luchtwegen!’
Martin start ieder jaar tussen de 40 tot 45 koppels waarvan de helft jaarlingen. Soms zitten er ook nog wat laatjes bij, die de man uit Zeeuws Vlaanderen uit de beste vliegduiven kweek na Perpignan. Hoe stel je de kweekkoppels samen? Martin: ‘Ik kweek het liefste met de topduif zelf of uit kinderen van nationale winnaars of nationale asduiven. Ik probeer zoveel mogelijk Nationale winnaars of sterk presterende duiven te hebben in de eerste 3 generaties. Hierbij doe ik zowel kruisen als inteelt. Ieder jaar zet ik uit bepaalde duiven ook wel enkele kinderen gelijk voor de kweek weg. Vaak zijn dit ook ingeteelde exemplaren naar mijn basisduiven die ik dan later weer kruis. Ik geloof in goed presterende bloedlijnen en families over meerdere jaren, vaak komt het er terug uit in de nakweek!’ Voor de kweek heeft Martin 17 koppels in aparte boxen. Daarnaast heeft hij wat extra duivinnen, zodat hij wat kan omkoppelen. Verder zitten er een paar voedsterkoppels om de eieren om te leggen. Martin kweekt voor zichzelf ongeveer 75 jongen.

Vier van de beste duiven
‘De Super 189’ van 2014 won dit jaar de 144e nationaal Barcelona tegen 3.912 duiven. Eerder in haar loopbaan won ze de 54^e Bergerac tegen 2.343 duiven en de 115^e nationaal Agen ZLU tegen 6.890 duiven. Haar vader is gekweekt door AP Overwater en komt uit een doffer van Willems uit België en een duivin van AP zelf. Dit is ‘Rinee’ en is een dochter van ‘De Dure’. De moeder van ‘De Super 189’ is gekweekt door Piet de Vogel. Zij komt uit ‘De Paarsborst’ met ‘Halfzus Paarsborst’.

‘Big Red’ is een Rode doffer van 2014. Hij won de 58e nationaal Pau tegen 3.551 duiven. Twee jaar ervoor (2016) won hij al de 62^e nationaal Pau tegen 3.788 duiven. Zijn vader is ‘Purple Rain’. Hij komt uit een zoon van ‘De Paarsborst’ met ‘Sister Rainman’. De moeder van ‘Big Red’ is ‘Rooitje Ulijn’ van Eduard Ulijn. Zij is een dochter van ‘Apollo’, die o.a. de 1^e Bordeaux van de afdeling won en is ook de vader van de 3^e nationaal Narbonne. ‘Apollo’ stond op een dochter van ‘Nero’ toen ‘Rooitje Ulijn’ eruit kwam. ‘Nero’ won o.a. de 8^e nationaal Narbonne en de 17^e Bordeaux van de afdeling.
‘De 068’ van 2015 won de 98e nationaal Perpignan tegen 3.778 duiven. Deze bonte doffer is een laat jong van 2015. Zijn vader is ‘Mr. Balance’. Hij komt uit ‘Levi’ met ‘Rainmans Jewel’.  Deze dochter van ‘Rainman’ is inmiddels al een bewezen kweekduivin. Haar (klein)kinderen wonnen o.a. 42^e nationaal Pau, 48^e en 64^e Issoudun van afdeling Zeeland en 91^e nationaal St. Vincent. De moeder van ‘de 068’ komt uit twee duiven van Mark van den Berg uit IJsselmuiden. De doffer van dit koppel is ‘Di Maria’. Hij won o.a. de 41^e Bergerac van de Noordelijke Unie en 57^e Aurillac tegen 3.661 duiven. De moeder van dit ‘Van den Berg-koppel’ is ‘Anna’. Zij won onder meer de 3^e nationaal Perigueux en 3^e nationaal Aurillac.
‘De 069’ van 2015 is krasbonte duivin. Zij won in 2018 de 36e nationaal Pau tegen 3.551 duiven. Zij is een late van 2015. Haar vader is een zoon van ‘Red Rose’ van Verweij-de Haan. Deze topduivin won o.a. de 12^e nationaal Pau, de 19^e nationaal Perpignan, 32^e nationaal Pau en 32^e nationaal Perpignan. De moeder van ‘de 069’ is ‘Bella’. Haar vader is een zoon van ‘Jin Pao’ van Batenburg-van der Merwe, die een 2^e nationaal Bordeaux won. De moeder van ‘Bella’ is ‘Het Blokje’. Zij is een kruising van een doffer van Herman Calon met een duivin van de Gebr. Scheele.

Standen zijn niet zo belangrijk
Op 1 maart begint voor de vliegploeg het seizoen. Dan worden de 40 tot 45 koppels gekoppeld. De helft van deze ploeg is jaarling. Hieronder zitten ook nog wat laatjes. Als de eitjes gelegd zijn worden de vliegduiven op kalkeitjes gezet. Van de twee beste duiven zijn dit voorjaar de eitjes verlegd naar de voedsters. Verder gaan er jaarlijks ook wat eitjes weg op bonnen. Begin april liepen de meeste koppels van de eitjes af en zijn ze gescheiden. Later zijn de vliegduiven in twee ploegen herkoppeld voor de ZLU-vluchten. Afgelopen seizoen zijn er meerdere standen geprobeerd. De ploeg voor Pau en Barcelona werd gelijktijdig gekoppeld en de ploeg voor Agen en St. Vincent ook. Pau en Agen waren de eitjes dus van zo’n 10 dagen. Op Barcelona en St Vincent gingen de duiven op jongen van ongeveer 6 dagen de mand in. Onze topper uit Sluis: ‘Ik merk weinig verschil met de standen. De goede duiven komen op alle standen en de slechte komen altijd te laat ongeacht de stand. Mijn 22e nationaal Perpignan dit jaar ging de mand in op een jong van 20 dagen en verse eieren. Dat ging dus ook’

… wordt vervolgd …

Het bericht Martin de Poorter, Sluis, en zijn goede seizoen op de ZLU-vluchten (2) verscheen eerst op Marathonduivenjournaal.